Dansen…iedereen kan het. Het is een bezigheid, gebruik, ritueel of hoe je het ook wilt noemen, dat over de gehele wereld wordt gedaan. Thuis voor de spiegel, recreatief op een club maar als topsport te beoefenen. Veel danssporten hebben eeuwenoude cultuurinvloeden, andere danssporten hebben juist invloeden van deze generatie.
Afrikaanse dans
Met Afrikaanse dans wordt bedoeld: dansen van de culturen ten zuiden van de Sahara (dus Midden- en Zuid-Afrika). Het is een zeer energieke dans die traditioneel vaak uitgevoerd wordt met een grote groep mensen om iets te vieren en rituelen uit te voeren. Dit maakt...
Countrydance / Line-dance
Iedereen kent wel de Westerns waarin cowboys en cowgirls met elkaar dansen in de saloon. Wel, tot op de dag van vandaag wordt er in de Verenigde Staten nog op dergelijke manieren gedanst, dit onder da naam Countrydansen of Westerndansen. Zoals U zelf wel al kan raden...
Ballet
Klassiek ballet is de oudste vorm van ballet en ontstond in Frankrijk in de 17e eeuw. Ballet is de term die gegeven wordt aan een specifieke dans. De meeste balletten bevatten: dans, pantomime en muziek. Ballet is het meest bekend door zijn pointes, grand pas de deux...
Acrobatiek
Acrobatiek
Acrobatiek is het uitvoeren van uitzonderlijke prestaties, betreffende bewegingskunsten met het lichaam, waarbij vooral balans, behendigheid en coördinatie belangrijk zijn. Het woord komt uit het Grieks en het komt van ‘ακρος/akros’, wat spits betekent en ‘βαινειν/bainein’, wat gaan betekent. Het wordt ook wel eens vertaald als ‘op tenen lopen’.
Geschiedenis Acrobatiek
Acrobatiek wordt sinds mensenheugenis gedaan, van in het oude China tot heden. Acrobatiek bestaat in vele vormen: luchtacrobatiek zoals verticaaldoek of (vliegende) trapeze en parterre-acrobatiek. In Nederland wordt met acrobatiek meestal parterre-acrobatiek bedoeld: de vorm van balans met meerdere mensen aan elkaar verbonden waarbij minstens één in contact blijft met de vloer.
Parterre-acrobatiek
Parterre-acrobatiek vindt plaats in losse trucs of in series van aaneengesloten trucs. Meestal hebben trucs fantasienamen, die zijn geïnspireerd op een vorm (Snoek, Stoeltje en Maria), en zijn series vernoemd naar steden zoals de Sittard of de Groninger.
De Como Brothers (Rijk Hoedt en Cor van Velthoven) hebben in Nederland school gemaakt met hun niveausysteem voor parterre-acrobatiek. De niveaus A en B behelzen beginners- en meer gevorderde trucs voor duo’s, niveau C bestaat vooral uit triotrucs. Het hoogste niveau D is (semi)professioneel.
Acrobatiek heeft raakvlakken met dans, gymnastiek, acrogym, atletiek, klimmen, capoeira, acroyoga en andere vormen van sport.
Nederlands Acrobatiek Festival
Jaarlijks wordt tijdens Pinksteren het Nederlands Acrobatiek Festival georganiseerd, op wisselende locaties. Het festival wordt bezocht door honderden acrobaten uit Nederland, Duitsland en de rest van Europa.
Bachata
Bachata
Bachata is een Domicaanse partnerdans, gedanst over de gehele wereld. Er zijn geen strakke regels. In zijn algemeenheid varieert de dansstijl tussen snelle bachatas die los (met alleen de handen vast) gedanst worden, en romantische bachatas die dichter tegen elkaar aan worden gedanst met meer fysiek contact.
Geschiedenis van Bachata
Bachata is in de eerste plaats een romantisch muziekgenre uit de Dominicaanse Republiek. Het ontstond in het begin van de 19e eeuw op het platteland van de Dominicaanse Republiek, waar de arme bevolking samenkwam aan het eind van de dag om door middel van muziek hun ongenoegen te uiten over hun armoedige situatie.
Het muziekgenre werd in eerste instantie Amargue genoemd, wat ‘bitterheid’ betekend. Het slechte imago van de Amargue werd in de jaren zestig alleen nog maar versterkt doordat het in de steden werd gespeeld in de kroegen en de bordelen. Vanaf de jaren negentig ontstond er een ware revolutie toen het genre een modernere weg insloeg. De middenklasse van de bevolking begon de muziekstijl te waarderen, en de naam Amargue verdween om plaats te maken voor de huidige term Bachata.
De Bachata dans
De bachata dans werd voor het eerst uitgevoerd op de Dominicaanse republiek. Het wordt gedanst in een vierkwartsmaat, waarbij de basispas bestaat uit een stap opzij (tel 1), het aansluiten met de andere voet (tel 2), nog een stap opzij (tel 3) en opnieuw aansluiten met de andere voet waarbij geëindigd wordt in een tap (tel 4). De volgende vier tellen wordt deze basispas herhaald, maar dan de andere kant uit, waarbij wordt vertrokken met de voet die op de vierde tel de tap heeft gemaakt. De basispas kan zowel in de klassieke danshouding – met de rechterhand op de rug van de partner – als in de open houding – waarbij man en vrouw elkaars handen vasthouden – worden gedanst.
Verschillende Bachata dansstijlen
Bachata Dominicana
In deze Dominicaanse stijl wordt gedanst op enige afstand terwijl elkaars handen worden vastgehouden. Vaak worden er veel snelle tussenpasjes gezet. De bewegingen zijn doorgaans spontaan en aangepast aan het specifieke nummer. Draaien worden zelden gemaakt. Complexe combinaties van draaien (zoals bij salsa) worden nooit gemaakt. Het leuke aan deze stijl is dat de vrouw vaak begint met dansen en, of dit nou op de eerste, tweede, derde of vierde tel is, de man zich hieraan aanpast! Dit kan onder andere afhangen van de baslijn. Zonder na te denken wordt begonnen op die tel die het beste past bij de song die gespeeld wordt.
Antilliaanse stijl
Op Curaçao is een bachata danswijze ontstaan waarbij telkens op de vierde (laatste) tel van de maat een heup wordt opgetild en een ‘hopje’ wordt gemaakt. De oudere generatie Antillianen tilt daarbij soms ook de schouder op. Ten onrechte wordt vaak gedacht dat zo’n hopje een vast onderdeel is van bachata dansen. In het land van herkomst, de Dominicaanse Republiek, wordt dit hopje echter niet gebruikt.
De ‘traditionele’ stijl
Met ‘traditionele’ stijl wordt de eerste niet-Carraïbische versie van de Bachata bedoeld, zoals die werd gedanst in de VS en Europa. Deze stijl van de Bachata wordt wereldwijd het meest gedanst, mede dankzij de dansscholen. Het kenmerkt zich door een klassieke danshouding met veel lichaamscontact tussen beide danspartners, veel heupbewegingen en sensuele moves. Snel voetenwerk kom je niet tegen in deze stijl, maar wel enkele draaien. Op dansscholen wordt geleerd om op de eerste tel van de maat te beginnen, waarmee de muziekmaat (van vier tellen) samenvalt met de dansmaat.
Bachata Moderna
Bachata Moderna representeert de volgende evolutie van de bachata dans. Het kenmerkt zich door het kruisen van de voeten op de tweede tel, in plaats van het aansluiten van de voeten in de gewone basispas. Naarmate de Bachata populairder werd bij goede dansers, ontstond ook de vraag naar ingewikkeldere figuren, patronen en draaien, wat resulteerde in de Bachata Moderna. Het bevat veel elementen uit andere dansen, zoals de Cha Cha, de Zouk en de Tango. Artiesten als Aventura, Dominic Marte en 4ever gaven met hun nieuwe Urban Bachata muziek deze dansstijl een duwtje in de rug
Balboa
Balboa
De Balboa is een partnerdans, die tot de swingdansen wordt gerekend. De dans dankt zijn naam aan het Balboa schiereiland bij Newport Beach in de buurt van Los Angeles waar het ook zijn oorsprong vond in de jaren 20 van de vorige eeuw. Vroeger bestond er slechts een versie van deze dans.
Tegenwoordig wordt die versie ook puur Balboa genoemd. In deze versie wordt uitsluitend in de gesloten danspositie gedanst, dicht tegen elkaar aan. Deze houding werd vooral ingegeven door het feit dat er geen ruimte was om verder uit elkaar te dansen. In menige danszaal was dit zelfs verboden. Later kwam er een andere versie bij die bal-swing wordt genoemd. Hierbij werden dansfiguren toegevoegd waarbij de partners wel uit elkaar gaan.
Balfolk
Balfolk
Dansen staat voor gezelschap en plezier. Balfolk omhelst dit principe als geen ander. Pasjes en precisie zijn in enige mate nodig, maar vormen in geen enkel geval de hoofdmoot van deze simpele doch leuke dansstijl. Zolang de stemming er goed in zit, haalt de muziek de voetjes van de vloer.
Geschiedenis van Balfolk
Balfolk is een dansvorm die opgemaakt is uit meerdere West-Europese dansen. Deze dansstijlen zijn over het algemeen afkomstig van tradities, bruiloften en dorpsfeesten in kleine dorpjes in Frankrijk. In de loop der jaren is het traditieaspect afgenomen en werden de dansen voornamelijk gedaan in gezelschaps-verband. Dit waaide al snel over naar België en Nederland, waar het vandaag de dag bekend staat als Balfolk. In België wordt ook wel van Boomfolk gesproken, genoemd naar de grootste organisatie van Balfolk in het land.
Balfolk is daarmee een op traditie gebaseerde dansstijl die verschillende muziek- en dansstromingen combineert. Hoewel het er niet geheel mee overeenkomt, wordt een avond waarop mensen Balfolk dansen een bal genoemd. Hierbij wordt live muziek gespeeld – overheersend folk – en naar aanleiding van het ritme wordt bepaald welke stijl er wordt gedanst.
Verschillende Balfolk dansvormen
Deze dansen variëren soms in groot opzicht van elkaar, hoewel ze over het algemeen makkelijk onder de knie te krijgen zijn. Je wordt bovendien altijd een handje geholpen, want elke stijl is een koppel- of groepsdans. Zo zal je onder andere een Polka, Mazurka en Wals dansen, maar ook een Jig, An Dro of Fandango.
Balfolk kan iedereen dansen
Dit klinkt allemaal moeilijker dan het is. Iedereen kan namelijk Balfolk dansen. Aan het begin van elke dansavond wordt er een kleine workshop van een uur gegeven waarin zo’n vier dansen worden uitgelegd. Deze worden voorgedaan en kan je vervolgens oefenen met een partner of met de hele groep. Elke dans bestaat meestal uit een aantal pasjes of onderdelen, die stuk voor stuk makkelijk te onthouden zijn en bovendien niet bijzonder veel lenigheid van je lichaam vragen. Wat wel wordt aangeraden is enige conditie, want een bal duurt al gauw zo’n drie tot vier uur.
Het overheersende idee van Balfolk is dus niet om een uitstekende danser of danseres te worden, maar om plezier te hebben. De muziek zorgt voor een gezellige sfeer en tijdens de groepsdansen merk je vanzelf dat precisie en perfecte pasjes helemaal niet van belang zijn – zolang je maar niet op iedereens voeten gaat staan springen. Daarbij komt dat veel van de dansen open staan voor improvisatie en je bijna eindeloos kan variëren tijdens elke danssessie. En mocht je meer oefening dan alleen de introductielessen willen, dan zijn er genoeg workshops om te volgen. Deze zijn, naast alle georganiseerde bals, te vinden op de algemene balfolk website.
Ballroom
Ballroom
Ballroom dansen is eigenlijk een verzameling van allerhande soorten dansen die in een danshal worden uitgevoerd. Een van de meest voorkomende dansen is hierbij de quickstep. De kenmerkende eigenschappen van deze dans zijn het naadloze, ineenvloeiend karakter, alsook de progressie, waarbij men gebruik maakt van werkelijk de hele dansvloer die men ter beschikking heeft. Bij ballroom dansen is men altijd per twee, men is dus altijd vergezeld van een danspartner die samen met U een vooraf afgesproken reeks danspassen aflegt. Er zijn voor ballroom dansen zeer specifieke regels waaraan men zich moet houden wil men zichzelf er van verzekeren dat men de dans correct uitvoert. Het is dan ook vanzelfsprekend dat bij ballroom dansen enkel danssoorten worden gebruikt die enkel kunnen uitgevoerd worden als koppel.
De laatste jaren is ballroom dansen terug beginnen opkomen, vooral doordat men meer en meer manieren zoekt om zich bezig te houden of om gezellig van huis te kunnen zijn. Zich aansluiten bij een groepering van ballroom dansers is dus een perfect aangelegenheid. Ook hier is de competitieve scene opgedoken en net als bij andere danssoorten zijn er hier wedstrijden om de kunsten ten toon te stellen. Wat men vaak denkt is dat enkel de oudere generatie zich hier in kan terugvinden. Het tegendeel is echter waar, er zijn koppels van werkelijk elke leeftijdsgeneratie die zich interesseren in deze dansstijl.
De stijl van het ballroom dansen is vrij gevarieerd aangezien er tal van verschillende danssoorten aan te pas komen. Zo zal men onder andere tal van walsen terugvinden maar ook de quickstep en de tango komen zeker en vast aan bod. Het is dan ook afhankelijk van de dansinrichting waarbij U lid bent welke dans er zal worden gebruikt om op te oefenen en voor te bereiden. Hoe dan ook zal er voor ieder wat wils een dans te vinden zijn die past bij het desbetreffende koppel. U kan natuurlijk ook altijd een voorstel indienen aan de het bestuur om een nieuwe dans in te voeren bij het reeds bestaande assortiment dansen van Uw ballroom dansvereniging.[/vc_column_text][/vc_tta_section][vc_tta_section title=”BREAKDANCE” tab_id=”1505081684398-93852259-b3b2″][vc_column_text]Breakdance is een stijl die zich vooral naar de hiphop cultuur toe typeert. Het ontstaan van deze stijl is terug te vinden in de jaren 1970 in de streek van New York, Verenigde Staten, die bekend staat als ‘the Bronx’. Dit zogenaamde getto stond bekend om de overgrote meerderheid Latijns-Amerikaanse en Afro-Amerikaanse families en jongeren. Deze groep jongeren hield zich vooral bezig met het breakdansen op hiphopmuziek. Toen werd deze stijl nog b-boying of breaking genoemd. De pioniers en vormgevers van deze danssoort verkiezen dan ook de voorgaande termen boven het hedendaags gebruikte breakdance, aangezien zij die laatste niet erg typerend vinden.
Vooral in de jaren 1970 was deze soort dans enorm populair. Toch, naarmate het einde van de jaren 70 naderde, zakte de populariteit en zag men deze minder frequent uitgevoerd worden. De daaropvolgende decennia echter kwam deze dans terug naar voor en was ze op te merken in talrijke reclamespotjes en films. Ook nu nog kan men deze danssoort nog terugvinden op de televisie, denk maar aan de talloze talentshows zoals X-factor. De dansscholen hebben breakdance reeds ingevoerd als onderdeel van hun aanbod aan danslessen.
Het dansen zelf is een zeer intensieve soort, die gekenmerkt wordt door hevige draaibewegingen en snelle stappen. Zoals men waarschijnlijk al kent van op de televisie is de draaibeweging op het hoofd een typische beweging die bij het breakdansen hoort. Doordat deze dansstijl enorm intensief is en redelijk wat uithoudingsvermogen vergt, is de lijn tussen atleet en danser erg nauw. Velen beschouwen breakdansers dan ook als een tussenvorm van beide bovengenoemde personen. Het is dan ook een van de redenen waarom de toenmalige cultuur ietwat uiteengevallen is. Er waren destijds twee groeperingen, de een baseerde zich meer op de stijl en uitvoering, terwijl de andere zich focuste op de kracht van die het lichaam kon uitoefenen tijdens bepaalde bewegingen. Zoals iedereen weet is de dubbelzijdigheid van een cultuur de ondergang. Toch kende deze stijl gelukkig een heropleving die tot op de dag van vandaag de stijl in leven heeft gehouden.
Geschiedenis van de ballroom
Door de eeuwen heen heeft men altijd gedanst, iedere cultuur had wel zijn eigen dans. De eerste ‘roots’ van het ballroomdansen zijn al aan het eind van de 16de eeuw te vinden. In Frankrijk ontstond vanuit de hofdans het ballet. In de 17de en 18de eeuw kwam er door het hof van koning Lodewijk veel stimulans voor het uiten van (dans)kunst. Er kwamen grote jurken en corsetten voor de dames. De heren droegen de voorlopers van onze “nette pakken” en liepen op schoenen met hoge hakken. De dansen werden hierdoor statig en nogal stijfjes uitgevoerd omdat men zich niet goed kon bewegen. Het moderne ballroomdansen raakte pas rond begin 1900 in opmars.
De eerste danswedstrijd die in Europa bekend werd, was het door Camille de Rhynal, een choreograaf en danser, in 1907 georganiseerde Tango-toernooi in Nice. In 1909 werd in Parijs door hem de eerste Wereldkampioenschappen gehouden. Daarna raakte de ontwikkeling van het stijldansen in een ware stroomversnelling. In 1924 nam de Imperial Society of Teachers of Dancing (ISTD) het initiatief om de dansen te standaardiseren.
Alex Moore, zelf een groot danser en dansleraar was de eerste die een technische analyse maakte van de vele honderden danspassen en figuren binnen de standaarddansen. Het eerste exemplaar van zijn boek The Ballroom Technique dat in 1948 verscheen wordt door menig dansleraar als hét standaardwerk beschouwd. Walter Laird zette op dezelfde manier de Latijns-Amerikaanse dansen op de kaart.
Ballroomdansen
Ballroomdansen is een verzamelnaam voor de internationale standaarddansen (standard) en de Latijns-Amerikaanse dansen (ook kortweg ‘latin’ genoemd). Onder de internationale standaarddansen vallen:
Engelse wals
Tango (internationaal)
Weense wals
Slowfoxtrot
Quickstep
De Latijns-Amerikaanse dansen zijn:
Samba
Cha Cha
Rumba
Paso Doble
Jive
Deze dansen worden in wedstrijdverband in bovengenoemde volgorde gedanst. Veel van de standaard dansen zijn ontwikkeld in Engeland, zelfs de internationale tango die feitelijk zijn oorsprong in Argentinië heeft liggen (Argentijnse tango). De meeste Latijns-Amerikaanse dansen zijn in Cuba ontstaan en later verwesterd. De Cubaanse rumba bijv. is duidelijk een andere dans dan de internationale rumba. Veel dansen zijn door de jaren heen verder ontwikkeld en hebben een evolutie met de tijd doorgemaakt. Dit zie je vooral sterk terug bij de latin dansen.
Wedstrijddansen
Het stijldansen wordt zowel in clubles- als in wedstrijdverband uitgeoefend. Veel mensen zien het als een sociale bezigheid maar enkele honderden paren in Nederland zijn fanatieke wedstrijddeelnemers die maandelijks één of twee wedstrijden doen. Binnen de wedstrijdsport wordt onderscheid gemaakt tussen de professionals en de amateurs. Dit zegt niets over het niveau maar meer over het financiele aspect. Veel professionals worden gesponsored en geven zelf danslessen of trainingen aan andere paren om hun hoge onkosten voor hun wedstrijden te kunnen betalen. Op de wedstrijden worden prijzengelden uitgekeerd voor de beste deelnemers. Op amateurwedstrijden gebeurt dit niet of veel minder.
Binnen Nederland zijn – naast de veel kleinere – drie grote amateurdansbonden actief: NADB, NDO en NVAD. Daarnaast worden ook door enkele internationale bonden zoals de WDSF (het voormalige IDSF) en WDC internationale wedstrijden binnen onze landsgrenzen georganiseerd. Zo is er jaarlijks in november een grote wedstrijd van 4 dagen lang in Assen. In het buitenland worden door deze bonden elke week wel ergens een wedstrijd georganiseerd.
Uit Nederland komen een aantal hele goede dansparen zowel op standard als latin gebied, zoals Eric en Charlotte Voorn, Herman en Michele Lak, Dennis Voermans en Samantha Kolijn (standard), Aerjen Mooijweer en Monique Broekmeulen (10 dans), Jeroen Struylaart en Janneke Vermeulen, Niels Didden en Gwyneth van Rijn, Remi Janssen en Debbie Krewinkel (latin). Veel internationale topdansparen komen uit Rusland, Oost-Europa, de Verenigde Staten, Italië en niet te vergeten Groot-Brittanië.
TOP 5 World Ranking Professional Standard
1 . Arunas Bizokas & Katusha Demidova
2 . Mirko Gozzoli & Edita Daniute
3 . Warren Boyce & Kristi Boyce
4 . Domen Krapez & Monica Nigro
5 . Victor Fung & Anastasia Muravyova
TOP 5 World Ranking Professional Latin
1 . Riccardo Cocchi & Yulia Zagoruychenko
2 . Sergey Sourkov & Agnieszka Melnicka
3 . Maurizio Vescovo & Andra Vaidilaite
4 . Andrej Skufca & Melinda Torokgyorgy
5 . Michal Malitowski & Joanna Leunis
Dansles
Dansen kan men leren op veel dansscholen in Nederland. Het is een sociale bezigheid dat tegelijkertijd erg gezond is voor lijf en leden. Recentelijk onderzoek heeft zelfs aangetoond dat dansen op oudere leeftijd de kans op het krijgen van dementie kan verkleinen. Uit eigen ervaring kan ik als wedstrijddanser zeggen dat dansen nooit gaat vervelen. Het vertalen van muziek d.m.v. bewegingen van je lichaam waarbij de grijze cellen bovenin ons hoofd aan het werk blijven vormt telkens weer een ontspannende maar ook uitdagende bezigheid!
Bhangra
Bhangra
De Bhangra is een eeuwenoude volksdans uit Punjabi in Noord India, ooit bedoeld om het binnenhalen van de oogst te vieren. Tijdens de viering werd er vaak bhang gerookt (hash), vandaar de naam bhangra voor de dans en de muziek. In Amerika kan je al in diverse sportscholen lessen nemen in Bhangra.
Over Bhangra
Kenmerkend en essentieel voor bhangra is het aanstekelijke ritme van de dhol, een druminstrument dat met een stok en een twijgje wordt bewerkt, tegenwoordig ook vaak met een drumcomputer nagebootst. De thumbi, een snaarinstrument procuceert het hoge, tokkelende geluid. Bhangra wordt nu veel uitgevoerd op bruiloften en feesten en is ook te zien in Bollywood films. Zowel bij mannen als vrouwen is de dans populair.
Bhangra op sportscholen
In Amerika is de dans een rage in sportscholen en dansstudio’s, het zal niet lang meer duren voor deze dansworkout in Nederland ook op veel plaatsen te beoefenen zal zijn. Er zijn al scholen waar je lessen en workshops in Bollywood dansen en Bhangra kan volgen.
Bron New York Times
Breakdance
Breakdance
Breakdance is een van de vier elementaire onderdelen van hiphop: dj-en, graffiti, breakdance en rap. De dansstijl die ook wel breaking of bboying wordt genoemd is de basis voor deze hiphop dansstijl. Het is een acrobatische stijl van dansen met onder andere headspins en backspins. Breakdancers dansen veel op hun handen en vlak boven de vloer, maar het voorbereidende werk zoals de uprock of de toprock gebeurt met beide voeten op de vloer. Vanuit deze laatste twee danspassen zijn andere stijlen ontstaan zoals locking en popping.
Geschiedenis van Breakdance
Breakdance is eind 1970 ontstaan in de achterstandswijken van New York. Daar begonnen mensen te mixen met draaitafels. Omdat ze de breaks (ritmische hoogtepunten) van een nummer eindeloos herhaalden, werden mensen die erop dansten breakdancers genoemd. De basis en fundamentele passen van breakdance worden ondertussen overal ter wereld aangeleerd, maar het begon allemaal als een vorm van expressie waarbij originaliteit het belangrijkste was. Een move van een andere breakdancer stelen, was het ergste wat je kon doen.
Ontwikkeling van Breakdance
Er is ondertussen ook een verschil ontstaan tussen breakdancers en bboys. De woorden betekenen in principe hetzelfde, maar in de subcultuur van breakdance zien deze dansers zich liever als een bboy, dan als een breakdancer. Dit komt omdat een bboy wordt geassocieerd met een danser die heel veel oefent voor wedstrijden. Het woord breakdancer wordt meer gebruikt door de ‘mainstream’. Een van de belangrijkste aspecten van breakdance en bboying zijn de battles. Solo of in een groep dansen dansers tegen elkaar om te laten zien wie de beste is. Tijdens deze battles is het normaal elkaar belachelijk te maken met gebaren, maar op het eind hebben de dansers meestal veel respect voor elkaar.
Breakdance moves
Er zijn een paar bekende moves waar breakdancers om bekend staan en die vaak worden gekopieerd door breakdancers/bboys. Iets wat uit ten boze was toen de dansstijl zich net ontwikkelde, want toen ging het allemaal zoals gezegd om originaliteit. Maar omdat de dansstijl nu zoveel groter is, is er een basis voor de dansstijl gekomen. Zoals de sixstep, waar een danser leunend op de handen zijn voeten in hoog tempo zes verschillende posities laat afwisselen. Een freeze is ook een bekende term: een danser houdt een bepaalde houding met benen in de lucht zo stevig vast dat het lijkt alsof die is bevroren. Je hebt ook grote powermoves zoals een flare, waarbij de benen van de danser door de lucht slingeren als een turner op het paard. Breakdance wordt in bekende dansshows vaak gebruikt om het publiek te laten juichen door een onmogelijk uitziende beweging.
Kenmerken van Breakdance
- individuele, solistische, geïmproviseerde dans
- draaien en steunen op ongewone steunpunten (bijvoorbeeld schouders of hoofd
- iedere danser beheerst een bepaald repertoire ‘moves’, die ritmisch worden uitgevoerd
- voorbeelden van ‘moves’ zijn: six step, turtle, headspin, windmill, swipe en flare
- dans om de dans: elkaar uitdagen (‘battle’) en jezelf tonen
- in een kring van dansers/publiek – alledaagse kleding die bij de stijl hoort (oversized)
- rap/scratch/hiphop Bekijk het videofragment: breakdance.
Buikdansen
Buikdansen
Buikdansen is een sociale dansvorm die zich al eeuwen lang aanwezig is en tot op de dag van vandaag beoefend wordt in tal van landen. De oorsprong van deze dans wordt vaak vastgelegd in het Oosten en het Midden-Oosten maar niets is minder waar. Buikdansen wordt eveneens al eeuwen uitgevoerd en beoefend in landen van Noord-Afrika. In landen zoals India wordt deze dans enorm veel uitgevoerd op festiviteiten en tal van andere aangelegenheden. Toch vindt men in Europese en andere Westerse landen groeperingen en dansgroepen die het buikdansen naar voor brengen als hun specialiteit. Dit toont weer maar eens dat een dans zich niet hoeft te beperken tot de regio waartoe deze behoort of in ontstaan is.
Het is een enorm mooie dansvorm die, zoals de naam het zelf zegt, vooral de aandacht vestigt op de bewegingen van de buik en de buikstreek. Het is dan ook een dans die eerder door vrouwen wordt uitgevoerd aangezien zij een betere aanleg hebben tot de beweging van de buik en de streek daar rond. Het is dan ook het sensuele van de vrouw dat sterk naar voor wordt gebracht bij het buikdansen. Vele jonge meisjes gebruiken deze dans om een jongen te verleiden maar kunnen dit ook aanleren om zich op een leuke en sensuele manier te ontspannen. Het is tevens een perfecte vorm van beweging die zeker niet te onderschatten valt qua inspanningen die geleverd moeten worden.
Een kenmerkende eigenschap en beweging van een ervaren buikdanseres is het bewegen van de buikstreek zonder de bovenliggende of onderliggende lichaamsstreken te bewegen. Dit leidt tot een lokale beweging die letterlijk een streling voor het oog is. Een buikdanseres hoeft niet noodzakelijk over deze beweging te beschikken maar het is zeker een extraatje dat niemand zal ontgaan bij een opvoering of optreden. Verder gaat het buikdansen altijd gepaard met handbewegingen die vaak golvend of draaiend worden uitgevoerd. Een buikdans kan traag en sensueel zijn, maar kan ook versneld worden uitgevoerd om een iets heftigere dans te creëren.
Buikdans
Bulgaarse Volksdans
Bulgaarse Volksdans
De Bulgaarse volksdansen hebben een heel nauwe band met de traditionele Bulgaarse muziek en vormen een uniek en eigen onderdeel van de Bulgaarse cultuur. Een groot verschil met de volksdansen uit andere delen van de wereld is dat men bij deze dansen enorme verschillen heeft bij de muziek die de dans begeleidt. Zo zijn ze gevarieerde combinaties van zeer snelle en zeer trage tempo’s. Dit leidt gevarieerde dansstijlen die niettemin zeer uniek zijn en enorm leuk om te bekijken en zelfs om zelf uit te proberen. De snelheid is zeker geen probleem voor beginnelingen maar zeker toch aan een stevig tempo bij de iets snellere dansen en/of liederen. Vooral het voetenwerk speelt hierbij een belangrijke rol maar zeker geen hinderpaal. Het komt natuurlijk wel al eens voor dat men hier letterlijk over zijn/haar eigen voeten struikelt, maar dit is allemaal deel van het leerproces, net als bij alle andere danslessen.
De dansstijl van de Bulgaarse volksdansen is in het algemeen zeer fraai en omvat veel zwaaiende en draaiende bewegingen van de armen en de handen. Zo zijn er ook lijndansen bij die heel wat voetenwerk ten toon stellen, maar zijn er verder ook trage draaiende dansen waarbij men een hand ofwel op de borst van de tegenoverstaande persoon legt ofwel aan de riem hangt van de danspartner. Bij die laatste is het dan ook belangrijk dat de riemen niet te vast zitten. Men tracht dan ook bij deze dansstijl de riemen iets losser te dragen zodat de danspartners makkelijk kunnen bewegen en draaien met de handen onder de riem. Verder zijn er natuurlijk ook de kozakkendansen voor de mannen, maar die zijn eerder onder invloed van Rusland overgewaaid naar tal van andere Europese landen.
De laatste jaren worden ook deze volksdansen opgenomen in de opleidingen van dansscholen in landen buiten Bulgarije, simpelweg omdat de vraag er naar stijgt en blijft toenemen en uiteraard omdat het een leuke manier is om kennis te maken met volksdansen buiten de eigen streek. Men tracht dan ook om de Bulgaarse volksdansen net als alle andere traditionele dansen in ere te houden en zo weinig mogelijk wijzigingen te maken aan de oorspronkelijke structuur.
Capoeira
Capoeira
Capoeira is een Braziliaanse vechtdans. Twee mensen dansen in een cirkel van mensen, waarvan in het hart een rij muzikanten is. De dans is een uitwisseling van aanvals- en verdedigingstechnieken op muziek. De meest kenmerkende beweging van capoeira is de ginga; een swingende basisstap van waaruit alle mogelijke bewegingen voortvloeien. Capoeira ziet eruit als een combinatie van vele acrobatische bewegingen en draaitrappen.
Het spel
Capoeira wordt beoefend in een cirkel van mensen, ‘roda’ genoemd. De mensen die de cirkel vormen, zijn meestal andere capoeirista’s die wachten op hun beurt om te ‘spelen’. Deze mensen maken een energieke cirkel door in de handen te klappen en te zingen geleid door het gezang van de persoon die de roda leidt. Er worden verschillende instrumenten gebruikt in een capoeiraroda: een agogô, een pandeiro (tamboerijn), een atabaque (zoals een conga) en de berimbau.
Elk instrument draagt bij aan de energie in de roda, maar de berimbau leidt. Deze laat de spelers in de roda weten hoe ze moeten spelen: vlug of traag, agressief of kalm. De berimbau begint en beëindigt de roda. Alle andere instrumenten volgen zijn ritme.
Ontstaan
Omstreeks 1500 werden veel West-Afrikanen als slaven naar Brazilië gebracht door de Portugezen. Ze waren ver van huis, maar hun cultuur en wens naar vrijheid hadden ze niet verloren. Om hun vrijheid te winnen, begonnen ze technieken te ontwikkelen om zich te verdedigen en te kunnen ontsnappen. De slaven mochten uiteraard geen vechtsporten beoefenen, dus moest de ontwikkeling en het beoefenen van deze kunst in het geniep gebeuren. De meest natuurlijke vermomming was een dans, aangezien dans en zang populaire expressievormen waren (en zijn) in Afrika. Zo ontwikkelden de slaven een manier om hun aanvals- en verdedigingstechnieken te oefenen met muziek, zang en dans.
Verschillende vormen van capoeira
Toen de slaven eenmaal hun vrijheid hadden gekregen, begon capoeira zich te ontwikkelen van een viering van vrijheid tot een bloederig straatgevecht. Een capoeirista werd niet langer gezien als een vrijheidsstrijder en held, maar eerder als crimineel. Op dat moment bestempelde de overheid het beoefenen van capoeira als illegaal. Alleen al kennis hebben van de kunst werd strafbaar. Door het officiële verbod raakte het beoefenen van capoeira in onbruik in de meeste Braziliaanse steden.
Enkel in Bahia, een provincie in het oosten van Brazilië, bleef capoeira leven en van daaruit herleefde ook de danskunst. In het begin van de 20ste eeuw werd capoeira gered door MestreBimba, een leraar in de capoeira. Nadat een aantal buitenlandse diplomaten onder de indruk waren van een capoeira-demonstratie gegeven door Bimba en zijn leerlingen, besliste de Braziliaanse overheid capoeira te erkennen als een unieke, in Brazilië ontstane kunstvorm die bescherming verdient.
MestreBimba opende de eerste legale capoeiraschool in 1932. Hij ontwikkelde een nieuwe capoeirastijl gekend als ‘Regional’. Deze stijl bracht structuur en goede onderwijsmethoden bij aan de capoeirakunst, maar verminderde het gebruik van muziek en speelse bewegingen.
In andere plekken van Brazilië beoefende men capoeira Angola. Beoefenaars van deze stijl vonden dat een essentieel aspect van de capoeirakunst verloren ging naarmate de stijl ‘Regional’ zich meer verspreide onder Bimba en zijn leerlingen. Voor hen was capoeira zijn roots aan het verliezen door het te veel benadrukken van de sport en de oefeningen. De Angola capoerista’s benadrukken capoeira als kunst waarin muziek en speelse bewegingen de sleutel vormen tot het begrijpen van de echte natuur en geest van capoeira.
Flamenco Dansen
Flamenco Dansen
De flamenco is een zeer expressieve dansvorm die vooral zijn roots heeft in Spanje maar ook in tal van andere landen zoals India en enkele Arabische culturen. Een andere naam waaronder deze dans bekend staat is Baile, wat al een Spaanse invloed doet opmerken aangezien men het vrij kan vertalen naar dans. Het is een zeer intrigerende dans die gekenmerkt wordt door het handengeklap en het gebruik van de voeten als percussie-instrument, alsook de snelle en stevige hand- en armbewegingen. De dansers oefenen dan ook het meest op het voetengestamp dat perfect moet overeenkomen met het lied waarop men danst. Er is dan ook geen strikte, vastgelegde vorm die aangehouden moet worden om een flamencodans te kunnen uitvoeren. Toch zijn er enkele vaste patronen die men moet volgen om een perfecte dans te kunnen neerzetten.
Door velen wordt gezegd dat de flamenco een van de moeilijkste dansen is die men kan aanleren. Geduld is dus een mooie deugd en eigenschap voor iemand die deze dans wil aangeleerd krijgen. Doordat men enkel via non-verbaal contact moet communiceren met de danspartner, is het essentieel dat men de dans correct en zonder haperen uitvoert. Een flamenco begint meestal in een stilstaande fase waarbij de dansers zonder enige uitdrukking op het gelaat voor zich uit staren. Eens de muziek op gang komt, kunnen ze beginnen klappen aan een stevig tempo en luid beginnen stampen met de voeten op het ritme van de muziek. Het gestamp wordt vaak luider gemaakt doordat men aan de schoenen kleine percussie-instrumenten bevestigd heeft. Gepaard met enkele castagnetten of waaiers vormen ze een luid maar visueel geheel dat soms een heel publiek kan overstelpen met emoties en verbazing.
Het belangrijkste bij een flamenco is de zelfbeheersing en het gevoel voor ritme. De expressie van Uw gevoelens naar het publiek toe is een belangrijke vaardigheid die men U zal aanleren tijdens de flamenco-opleiding. Met wat geduld en een ervaren leraar komt U al heel ver in de wereld van het flamencodansen.
Freestyle
Freestyle
Freestyle dansen is eigenlijk een dansvorm die zich kan voordoen bij eender welke dansstijl, al zijn er natuurlijk enkele uitzonderingen. Het concept bestaat er uit dat men zonder enige choreografische voorbereiding ter plaatse een dans opvoert. Men kan dit dus enkel doen bij dansen waar er geen strikte manier is waarop men moet dansen. Een dansvorm waarbij er strikt vastgelegde patronen of danspassen zijn, zoals de wals, kan dus niet plots overgaan in een andere dansvorm of met een reeks danspassen die niet in het danspatroon van die dans liggen. Hoewel men dan zou denken dat er in het algemeen een zeer grote vrijheid is voor de dansers die Freestyle dansen beoefenen is het tegendeel echter waar. Zij mogen er dan wel over beschikken, ze passen die vrijheid zeer zelden toe. Freestyle dansers beperken zich vaak tot eenzelfde dansstijl om het allemaal wat gemakkelijk te houden en om er niet voor te zorgen dat de twee gebruikte stijlen te ver uiteen liggen.
Bij Freestyle dansen gaat het er dan ook om zich los te breken van de vaste routines die bepaalde dansen hebben zodat men zich vrij kan ontplooien en voorstellen in de dans die men leuk vindt. De danspassen worden dan ook ter plekke verzonnen en uitgevoerd, want dit is het basisprincipe van het Freestyle dansen. Men moet ter plaatse en zonder enige vorm van voorbereiding een dans uitvoeren. Dit is niet enkel een enorme uitdaging maar levert vaak enorm veel onverwachte taferelen op. Het is dit dat de dans zo uniek en speciaal maakt en uiteraard ook interessant naar een zeer groot publiek toe.
In de lokale dansscholen heeft U steeds meer kans om een opleiding te vinden die deze stijl aanleert. Toch is het een eerder abstracte vorm van dansen, aangezien men geen echte technieken bezit. Men kan het eerder zelf aanleren wanneer men al enige ervaring heeft met tal van andere dansvormen.
Fusion
Fusion
Fusion is het vermengen van culturen en dansstijlen. Alle samenwerkingen zijn daarbij mogelijk, denk bijvoorbeeld aan breakdance met capoeira, Indiase tempeldans met buikdans, tango met moderne dans, salsa met jazzdans, et cetera. Vaak wordt moderne dans gebruikt bij het fuseren van twee of meer dansstijlen.
Niet-westerse dansen zijn toegankelijker geworden sinds mensen gemakkelijker de hele wereld over reizen. Immigratie en media zoals internet en tv brengen verre, exotische culturen dichterbij. Werelddans wordt allang niet meer alleen uitgevoerd door mensen met dezelfde culturele achtergrond. Iedereen met interesse in werelddans kan deelnemen, ongeacht de culturele achtergrond. Je hoeft niet per se Indiaas te zijn om een Indiase tempeldans uit te oefenen of Afrikaans om je uit te leven met Afrikaanse dans. Daarnaast ontstaan er allerlei mengvormen die een nieuwe danstaal opleveren.
Fusion wordt tegenwoordig veel gebruikt in hedendaagse dans. Daarnaast halen dansers en choreografen tegenwoordig niet alleen inspiratie uit bestaande danstechnieken maar onderzoeken ze ook andere mogelijke manieren van bewegen, zoals tai chi (Chinese vechtkunst) of capoeira (Braziliaanse vechtsport) en acrobatiek. Aan de hand van improvisaties ontwikkelen ze een unieke, nieuwe bewegingsstijl. Een opvallende kenmerk van fusion is dat dansers vaak gebruikmaken van hun stem, door middel van zingen, roepen, fluiten.
GaGa
Gaga
Gaga is een bewegingstaal die doorheen de jaren ontwikkeld is door Ohad Naharin, en die als dagelijkse training wordt gebruikt in zijn Batsheva Dance Company in Tel Aviv, Israël. Gaga is een relatief nieuwe bewegingsvorm en niet te vergelijken met een danstechniek als de moderne Graham-methode of de klassieke Vaganova-methode. Gaga heeft namelijk geen vaste bewegingen en regels waarop de danser zich moet aanpassen.
De taal van Gaga is oorspronkelijk ontstaan vanuit het geloof in de genezende, dynamische en steeds veranderende kracht van beweging. Gaga is een nieuwe manier om kennis en zelfbewustzijn te verwerven via het lichaam. In deze bewegingstaal ontdekken en versterken dansers hun lichamen, verbeteren ze hun uithoudingsvermogen, flexibiliteit en beweeglijkheid en wakkeren ze ondertussen ook de zintuigen en verbeelding aan. Gaga verbetert instinctieve beweging en verbindt bewuste en onbewuste beweging met elkaar.
Het doel is het geven van een gevoel van vrijheid en plezier. Van groot belang is het dat de dansers zich op hun gemak voelen in de ruimte waar zij dansen. Een comfortabele omgeving, met loszittende kleding en de aanwezigheid van inspirerende muziek (of juist stilte) zijn daarom van groot belang.
HipHop
HipHop
In tegenstelling tot wat men denkt is hiphopdansen niet hetzelfde als breakdansen. Breakdance is zonder twijfel een dansstijl die behoort tot de hiphopcultuur en eveneens onder de naam hiphop valt, maar is eerder een subgenre van de algemene hiphopstijl. Bij hiphop in het algemeen worden de dansbewegingen al staande uitgevoerd, daar waar breakdance zich vooral op de grond afspeelt, zijnde zittend, liggend of kruipend. De vrijheid die men heeft bij hiphop is zo groot dat men werkelijk een enorme ruimte heeft voor improvisatie of toevoeging van andere danspasjes. Zo kan men per persoon een compleet andere aanpak zien, doordat deze zijn eigen karakteristieke bewegingen heeft ingevoerd in het hiphopdansen. Dit is dan ook een van de grote unieke voordelen die hiphop kent ten opzichte van talloze andere dansen die vast zitten aan opgelegde dansregels.
De grootste bron aan hiphopdansers die geen breakdance doen zijn terug te vinden in de hedendaagse hiphopcultuur, met name dan op MTV en muziekclips van bekende rappers. Hierin zit men allerlei personen typische bewegingen maken die eigen zijn aan de hiphopcultuur. Het is dan ook van hieruit dat de interesse uitgaat naar de hedendaagse jongeren die in de ban zijn van hiphop om dergelijke dansen aan te willen leren. De reactie van de dansscholen was dan ook vanzelfsprekend. Meer en meer dansscholen nemen hiphop op in hun aanbod van opleidingen en trachten de leerlingen de exacte moves aan te leren die men kan zien op televisie of bij live opvoeringen van rappers. Om hiphop aan te leren moet men over een goed gevoel voor ritme beschikken alsook de wil om te blijven oefenen. Het vergt de nodige ervaring en vaardigheden om een perfecte dans te kunnen uitvoeren. Zelfs de simpelste danspasjes vergen de nodige coördinatie van zowel de voeten als de andere bewegingen.
De reactie van de hiphopscene was echter vrij negatief, aangezien zij het niet echt origineel vinden dat de danspassen aangeleerd worden. Zij houden het liever bij de natuurlijke feeling die men krijgt en zo zelf de danscreativiteit ontwikkelt, net iets dat zo speciaal was en uniek aan de hiphopcultuur.
Hiphop
Sinds de komst van hip hop hebben jongeren de dansstijl massaal omarmd, maar wat is hip hop dansen nou precies? Wat hip hop zo speciaal en populair maakt, is dat er geen standaard regels of technieken zijn. Iedereen kan zijn eigen versie van hip hop dans creëren. De dansstijl blijft zich ook nog steeds ontwikkelen en is de basis voor de substijlen: popping, locking, waving, housing, breakdancing, wacking, krumping, bonebreaking en new style.
Geschiedenis van Hiphop
Maar het begon allemaal in de achterstandswijken van The Bronx en Brooklyn in New York dat Afro-Amerikanen en Latino’s een nieuwe rebelse dansstijl lot leven wekten. Geïnspireerd door bijvoorbeeld het voetenwerk van James Brown in de jaren 70 ontstond breakdance, een stijl die veel wegheeft van acrobatiek. Breakdance, of wel b-boying genoemd begon deel uit te maken van de jonge hip hop cultuur. Hip hop is verdeelt in vier moderne vormen van zelfexpressie: deejayen, rappen, graffiti en breakdance.
Mede door de opkomst van MTV en de bijbehorende videoclips raakten vooral tieners geïnteresseerd in het hip hop dansen. Dansscholen speelden daar op in door ook hip hop danslessen aan te bieden, alhoewel de oudere generatie vindt dat hip hop niet aan iemand geleerd kan worden, omdat het afdoet aan de vrijheid van de dansstijl. Het hip hop dansen staat nog in de kinderschoenen en wie weet ziet de stijl er over tien jaar weer heel anders uit. Hip hop is een dansstijl die vraagt om veel energie, creativiteit en ritmegevoel.
Dansstijlen van Hiphop
Locking is een van de eerste dansstijlen die voortkwam uit de hip hop stroming. Bij deze stijl gaat het erom je beweging heel even vast te houden, te ‘locken’ om dan weer net zo snel verder te dansen.
Popping behoort ook tot een van de eerste hip hop dansstijlen. Door spieren in je armen, benen of lichaam even aan te spannen kun je het effect creëren dat je lichaam ‘popt’. Bewegingen kunnen hierdoor onmogelijk of gemonteerd lijken.
Bij waving gaat erom dat de danser doet alsof er iets door zijn lichaam gaat, een stroomstoot bijvoorbeeld. Je laat je lichaam hierdoor in golven bewegen waardoor het eruit ziet alsof je lichaam geen botten heeft.
Housing komt net zoals de meeste stijlen uit New York. Housing draait om het snelle voetenwerk en het effect creëren dat je zwevend over de vloer danst. Niet te verwarren met gliden (moonwalk), waardoor het lijkt alsof je onnatuurlijk over de vloer glijdt.
Bij breakdance dans je op handen en voeten en maak je acrobatische bewegingen door bijvoorbeeld, op alleen je hoofd te draaien. Voor breakdance is veel explosiviteit en kracht nodig.
Wacking is een door locking geïnspireerde dansstijl waarbij een danser zijn of haar armen losjes maar met precisie door de lucht gooit, achter de rug om en er weer vandaan haalt. Deze dansstijl wordt het meest beoefend door vrouwen, maar er zijn ook mannen die deze dansstijl beheersen.
Krumping is de meest agressieve dansstijl van het hip hop genre. In de ghetto’s van Amerika waren het voornamelijk Afro-Amerikanen die op een heel explosieve manier tegenover elkaar dansten waardoor het bijna op een gevecht leek. Krachtig om je heen slaan en op de grond stampen zijn allemaal krumping dansbewegingen.
Bonebreaking is zoals de naam al doet vermoeden, de onveiligste dansstijl van het hip hop genre. Bij deze stijl draaien dansers hun armen en lichaam in posities die voor de meesten onmogelijk zijn. Je kan het beschrijven als de hip hop variant van de lenige circus act contortionisme.
New style is de laatste variant binnen het hip hop genre en mixt alle hip hop stijlen op een experimentele manier. Hierdoor ontstaan nieuwe en originele bewegingen en pasjes. Er bestaan geen regels of technieken voor deze dansstijl.
Overeenkomsten van Hiphop met Jazzdans
- isolatiebewegingen (hoofd, schouders, bekken, borstkast, enz.)
- (licht) gebogen knieën, direct contact met de aarde
- accenten van de dans vallen vaak samen met de (syncopische) accenten en/of beat van de muziek
Specifieke kenmerken van Hiphop
- wijde kleding; baggy style (wijd, oversized) of strak en sexy
- bewegen met een bounce, lichaamszwaartepunt bij de grond, isolaties
- er wordt gebruikgemaakt van rap, hiphop, r&b, funk, top 40, enzovoort
- te zien in videoclips – dans om de dans: elkaar uitdagen (‘battle’) en jezelf tonen
- accenten van de dans vallen vaak samen met de (syncopische) accenten en/of beat van de muziek
Ierse Volksdans
Ierse volksdans – Irish folk dance
De Ierse volksdansen zijn een van de meest gelauwerde en verbazingwekkende dansen. Ze komen voor in verschillende vormen, stijlen en opvoering zodat er een enorm vrijheid ontstaat waardoor ook veel mensen toegang kunnen krijgen en beginnen met leren te dansen. In het algemeen worden de Ierse volksdansen ingedeeld in twee grote vormen, zijnde de sociaal georiënteerde dansen en de competitieve dansen. Die laatste is dan vooral het Ierse tapdansen, ook wel bekend van Riverdance, een wereldberoemde dansshow die bekend staat om het snelle voetenwerk waarbij het lichaam en de arm onbeweeglijk blijven. De sociale dansen zijn eerder bedoeld voor feestdagen en evenementen. Ze zijn eerder geneigd traditioneel te zijn en te blijven, met uitzondering van kleine choreografische wijzigingen die de laatste jaren hebben plaatsgevonden. Verder kan men deze soort dans terugvinden in vrijwel elke Ierse gemeenschap.
Het ontstaan en de ontwikkeling van de Ierse volksdansen ligt hoogstwaarschijnlijk nauw aan de band met de opkomst van de Ierse traditionele muziek. De meest voorkomende dansstijl is dan ook het zogenaamde step dancing, de Engelse benaming voor tapdansen, dat heel populair is bij zowel de Ierse dansgemeenschap als de jeugd. Naarmate het makkelijker werd om deze dansstijl te verspreiden, brak deze ook door in andere delen van de wereld als een onbeschrijfbaar fenomeen dat iedereen versteld deed staan. De dansshow Riverdance toont hoe een enorm groep personen perfect synchroon en mooi uitgevoerd het Ierse tapdansen kan opvoeren. Ze dansen op een plaats met beperkte ruimte en leggen de nadruk vooral op het maken van geluiden met de voeten en de tenen. Het vergt enige tijd om dit in een grote groep perfect getimed te kunnen doen. Men begint dan ook vaak alleen en werkt zich zo op naar de top om zich tussen grote dansgroepen te begeven naar de grotere dansshows.
Ieder jaar opnieuw worden deze dansen ook ten toon gesteld via St. Patrick’s dag, een Ierse feestdag waarop de Ieren hun hele cultuur vieren en ten toon spreiden. De dansen vormen hier een heel groot deel van en worden door talrijke dansgroepen opgevoerd in de straten van Amerika, waar een groot deel van de Ierse bevolking naar uitgeweken is, en in Ierland zelf natuurlijk. Zo ziet men ieder jaar opnieuw hoe de dansen door de Ierse jeugd zijn aangeleerd en nog altijd perfect kunnen worden uitgevoerd, zelfs na al die jaren. De dansscholen proberen dan ook om de authenticiteit te bewaren en leggen er de nadruk op dat men weinig tot geen wijzigingen aanbrengt aan de danspatronen die men aanleert.
Indiase dans
Indiase dans
Voor de mensen in India is Indiase dans een manier om god te bereiken. Het is de bekendste vorm van Indiase expressie. Als een Indiase danser begint te dansen, bidt er iemand hardop voor de vier aspecten van het optreden; de lichaamsbeweging, de tekst en muziek, het kostuum en de expressie.
Lichaamsbewegingen
Als je kijkt naar de lichaamsbewegingen van de Indiase dansers zijn de handbewegingen erg kenmerkend. Deze handbewegingen zijn zo precies dat artiesten er bijna elk woord mee kunnen uitdrukken. Terwijl de voeten het ritme volgen, volgen de handen de tekst van de muziek. Met deze techniek kun je gevoelens uitdrukken.
Tekst en muziek
De tekst bij de muziek die gebruikt wordt om op te dansen in India gaat bijna altijd over god. De muziek is gebaseerd op een enkele melodielijn waar vervolgens veel op geïmproviseerd wordt. Instrumenten als de sitar, de viool en de tabla worden veel gebruikt bij deze muziek.
Kostuum
Het traditionele kostuum dat gebruikt wordt bij Indiase dans moet vaak een bruidskostuum met rijke versiering voorstellen. De kostuums zijn gemaakt van zacht satijn en zijn versierd met parels, steentjes en kraaltjes.
Emotionele expressie
De emotionele expressie is het belangrijkste deel uit de Indiase dans. De danser beeldt vaak meerdere karakters uit in een dans. De karakters moeten uitgebeeld worden zonder dat er gesproken of gezongen wordt, dit mag alleen gebeuren via lichaamstaal.
Al deze aspecten maken de Indiase klassieke dans erg interessant om naar te kijken. Het is een moeilijke dansstijl en het duurt lang voordat je de precieze en geïsoleerde bewegingen onder de knie hebt. Ook moeten je expressies het publiek kunnen overtuigen. Indiase klassieke dans is kleurrijk, divers en één van de meest interessante dansstijlen wereldwijd.
Jazzdance
Jazzdans
Jazzdans is een Amerikaanse dansstijl die opkwam in het begin van de vorige eeuw en nu voornamelijk wordt toegepast binnen musicaltheater, film, cabaret en televisie. Het is feitelijk een mengelmoes van de Afrikaanse muziektraditie, die via de (afgeschafte) slavernij in aanraking kwam met de westerse opvattingen over dans. In Amerika werd jazzdans geformaliseerd door vernieuwers, dansers en choreografen zoals Jack Cole, Lester Horton, Bob Fosse en Alvin Ailey. De jazztechniek kenmerkt zich door het geïsoleerd bewegen van lichaamsdelen (hoofd, schouders, bekken) en veel bewegingen met licht gebogen benen.
Geschiedenis van Jazzdans
De oorsprong van de Jazzdans is te vinden in West-Afrika als een expressie van inboorlingen. Dans was een belangrijk bestanddeel van het sociale en religieuze leven van de Afrikaan, maar dit gebeurde altijd in combinatie met het maken van muziek. In tegenstelling tot de Europese muziek die zich meer ontwikkelde rondom samenspel en harmonie van verschillende instrumenten, concentreerde de ontwikkeling van Afrikaanse muziek zich sterk op polyritmiek, het tegelijkertijd in muziek, zang en dans uitvoeren van verschillende ritmes. Dans brengt polyritmiek in beeld door isolaties: het afzonderlijk bewegen van bijvoorbeeld hoofd, schouders, heupen of borstkas, enzovoorts.
Jazzdans naar Amerika
In de vijftiende eeuw brachten slavenhandelaren de Afrikanen als slaven naar de Nieuwe Wereld – zoals Amerika genoemd werd. Eenmaal daar aangekomen werd het hen verboden om hun eigen gewoontes, religie, dans en muziek uit te oefenen. Dans en het lichaam was het enige wat overbleef om met elkaar te communiceren. Omdat begeleidende muziek ontbrak werd het ritme met voeten en handen (clapping & stamping) gemaakt en werd er gezongen. Hieruit is later ook de human beat-box en rap ontstaan. Deze Afrikaanse dans is de oorsprong van jazzdans en bezit veel dezelfde kenmerken zoals gebogen knieën, direct contact met de aarde, isolatiebewegingen en individualisme binnen een groepsstijl (het afwisselend soleren van alle deelnemers in de groep).
Modern Jazz
De jaren dertig en veertig vormen het begin van de moderne jazzdans. De authentieke Afro-Amerikaanse dans mengde zich met invloeden uit de moderne dans en het ballet. Uit deze mix ontstonden swingende, aardse en sensuele dansstijlen. Deze verschillende dansstijlen noemde men Modern Jazz. Kenmerkend voor Modern Jazz zijn de vaak strakke en energieke bewegingen, die als accenten van de dans samenvallen met de (syncopische) accenten en/of beat van de muziek. Dit maakt het zeer geliefd in musical, film en televisie (show/musicaldans).
Jazzdans Pioniers
De twee grote pioniers in de jazzdans zijn Asata Dafora (1890-1965) en Katherine Dunham (1909-2006). Beiden waren opzoek naar hun zwarte roots. Asata Dafora maakte choreografieën gebaseerd op stamdansen uit zijn geboorteland Sierra Leone. De Afro-Amerikaanse Katherine Dunham verwerkte elementen van Caribische dansen in haar eerste grote voorstelling Tropics and Le Jazz Hot (1940).
Jack Cole
Uiteindelijk was het een blanke danser en choreograaf die de vader van de moderne jazzdans wordt genoemd. Jack Cole (1911-1974) was van huis uit modern danser, opgeleid door Denishawn. Hij is beroemd geworden om zijn werk met Rita Hayworth en Marilyn Monroe. Zijn stijl vormde de basis van de dans die wij nu veel zien in musicals, shows, videoclips en commercials.
Lester Horton
Lester Horton (1906-1953) was een blanke danser die een techniek ontwikkelde om het lichaam sterker en flexibeler te maken en de coördinatie te verbeteren, om een vrijheid in expressie te kunnen bereiken. Zijn dansen baseerde hij op Indiaanse rituelen, jazzdans en moderne dans.
Bob Fosse
Bob Fosse (1927-1987), eveneens blank, wordt beschouwd als de succesvolste musicalchoreograaf en regisseur. Zijn dansstijl is zeer geïnspireerd op die van Jack Cole. Succesvolle musicals van Fosse zijn onder andere Sweet Charity, Cabaret en Chicago. Andere belangrijke blanke dansers en choreografen van de twintigste eeuw zijn: Gene Kelly (1912-1996) bekend van onder andere Singing in the Rain en Jerome Robbins (1918-1998), co-choreograaf van onder andere West Side Story.
Alvin Ailey
De belangrijkste Afro-Amerikaanse dansvernieuwer was daarentegen Alvin Ailey (1931-1989. Niet alleen als danser en choreograaf maar ook als promotor van andere jonge, talentvolle Afro-Amerikaanse dansers en choreografen. In 1958 richtte hij zijn eigen dansgroep op: Alvin Ailey American Dance Theatre. Hoewel Ailey streefde naar een gemengd gezelschap, dankt de groep haar uitstekende reputatie vooral aan Afro-Amerikaanse dansers en choreografen. De serie choreografieën Revelations is het meest bekende werk van Ailey en wordt aan het eind van elke dansvoorstelling getoond.
Klompendans
Klompendans
Een volksdans die voor vrijwel iedereen bekend is en die men ook vaak stereotypisch toewijst aan de Nederlandse bevolking is uiteraard de klompendans. Deze volksdans die uiteraard op klompen wordt uitgevoerd is een van ’s Nederlands oudste en meest folkloristische volksdansen. Het werd voornamelijk gebruikt als vermaaksvorm bij folkloristische evenementen die begin 20ste eeuw razend populair begonnen te worden. Men denkt vaak om verkeerde redenen dat deze dans is ontstaan in Nederland, wat echter deels waar is, maar men beoefende deze dans ook in andere delen van de Lage Landen in tegenstelling tot wat men denkt. Het is echter doordat men klompen altijd automatisch associeert met Nederland dat dit stereotiep beeld in leven wordt gehouden.
Vaak wordt de kledij bij deze dans afgebeeld als een boerenplunje of de klassieke Nederlandse kledij die bij het stereotiepe beeld naar voor komt. Men kan dit echter doen met eender welke vorm van kleding. Het is vooral voor de folklore en de cultuur dat men deze opvoert in de klassieke kledij.
De dans zelf wordt uitgevoerd op wat vaak een houten dansvloer is, doordat deze het best klinkt in combinatie met het gestamp van de houten klompen. Vaak zijn deze dansen een vorm van lijndansen waarbij men in groepen van een of meerdere rijen hetzelfde dansje opvoert. Het dansen zelf gebeurt vaak op de maat van de begeleidende muziek, waardoor er een soort maataccent tot leven komt die de bewegingen begeleidt en de muziek ondersteunt. Zo kan men klompendansen eigenlijk een beetje beschouwen als een verdoken vorm van tapdansen in zijn simpelste vorm. Doordat men op de maat van de muziek met de klompen stampt is het eigenlijk een soort van ondersteuning van de drum of trommel van de muziekbegeleiding.
Dat klompendansen nog zeker niet vergeten is, is een zeker feit. In 1987 werd er zelfs een ballet gemaakt voor klompendansers, genaamd Clogs. Dit werd gerealiseerd door de choreograaf Hans van Manen. Negentien jaar later werd er via dit ballet een poging gedaan naar een plaatsje in het Guinness Book of World Records. Er namen toen 475 klompendansers deel vanuit werkelijk alle delen van de wereld om het record neer te zetten. Zo ziet U maar dat deze danssoort helemaal niet uitgestorven is en dat men vandaag de dag nog altijd tracht deze dans in ere en in leven te houden. Het is tevens een leuke en makkelijk aan te leren dansstijl die eigen is aan de Nederlandse bevolking maar ook door tal van andere nationaliteiten uitgevoerd en beoefend wordt.
Latin
Latin
Latin dance is een verzamelnaam van tal van dansstijlen die hun oorsprong vinden in Latijns-Amerika, maar ook de benaming voor een groepering ballroom dansen die gedanst worden op latinomuziek. Hoe dan ook is deze stijl, net zoals alle andere dansstijlen, uniek op een zeker vlak, zijnde de lichaamstaal die uitgestraald wordt tijdens het dansen. Wanneer men dit soort dans uitvoert is er altijd wel een romantische sfeer of net een die vol passie is, waardoor het publiek niet alleen betrokken raakt maar ook voelt hoe het er aan toe gaat. De passie die ontstaat tussen het dansende koppel is waar het om draait bij deze danssoort. De latin dance omvat dan ook verschillende danssoorten die deze kenmerkende eigenschap bezitten. Dit zijn onder andere de mambo, de salsa, de tango en de rumbo. Door deze allemaal te combineren tijdens een opvoering, of zelfs apart, kan men tot wondermooie dansopvoeringen komen.
De stijl is hoe dan ook gevarieerd, afhankelijk van welke dans men gebruikt en welke technieken men wil toepassen. Men kan opteren voor de zwoele en passionele tango, maar ook kiezen voor de heel levendige en intensieve salsa. Hoe dan ook zal U altijd een partner moeten hebben, al kan de flamenco ook alleen gedanst worden. Verder is het belangrijk dat U vooral goed werkt aan Uw lichaamstaal, omdat dit een essentieel onderdeel is dat te pas komt bij Latin dansen. De kledij die U gebruikt voor het dansen is vrij te kiezen, alsook het schoeisel, al zal U als beginner toch beter kiezen voor een paar schoenen zonder hak, aangezien dit enige oefening vraagt om daarop te kunnen gaan dansen. Uw dansleraar zal U hoe dan ook begeleiden in de verschillende soorten dansen die door deze dansstijl omvat worden. Elke dansschool zal ook beschikken over een cursus latin dance, waar U zal kunnen kiezen uit de verschillende dansen of alle dansen tegelijk. Het is aan U om te overwegen of U een of meerdere tegelijk zal willen aanleren.
Lindyhop
Lindyhop
De laatste decenia wint de jaren ’20 dans lindyhop steeds meer aan populariteit. Aan de een kant uit een gevoel van nostalgie. Het is vooral de glitter en glamour van de swingperiode die jongeren (en oudere jongeren) aantrekt. Aan de andere kant omdat het een heel vrolijke en sportieve dans is. Tot het acrobatische aan toe.
Vrije dans
Lindyhop kent veel overeenkomsten met de jive, boogiewoogie en rock ’n’ roll, die allemaal uit deze dans zijn voortgekomen. Verder is het een heel vrije dans, met veel ruimte voor improvisatie. Natuurlijk zijn er een aantal basispassen, maar verder mag eigenlijk alles.
Lifestyle
Lindyhop is niet alleen een dans maar ook een way of life. Maar dan wel een retro lifestyle. Met voor de dames charleston-achtige jurkjes, art deco sieraden en sigarettenpijpjes. En voor de heren chique vestjes en strikjes. De broeken en jasjes liefst in felle kleuren en oversized.
Ontstaan
Lindyhop is afkomstig uit de New Yorkse wijk Harlem, waar in de Savoy Ballroom en andere dancings door de Afro-Amerikaanse bevolking een dans werd gedanst die erg leek op andere dansrages uit die tijd, zoals de charleston en tapdans.
Toen een journalist aan een van die dansers, ‘Shorty’ George Snowden, vroeg wat voor dans hij aan het doen was, zei deze spontaan: de Lindy… Hop. Dit naar Charles Lindbergh, die in 1927 als eerste met een vliegtuig de Atlantische oceaan over ’hopte’.
Beefkevers
Al snel werd lindyhop ook door blanke Amerikanen ontdekt. Waarna de dans onder de naam ‘jitterbug’ de wereld veroverde. In Nederland werd de jitterbug na de bevrijding door de Canadezen geïntroduceerd, die er in de verlofcentra flink met de Hollandse meisjes op los hopten. Dat leverde voer voor cartoonisten op, want je kon de dans nog nergens leren en er werd dus flink op elkaars tenen getrapt. Gekscherend werd de dans hier ook de beefkeverstijl genoemd.
Pedagogen en medici bekeken de lindyhop met zorg. Het intieme gedrag op de dansvloer was volgens hen het voorspel voor de liefdesdaad, met een groot aantal zwangerschappen als gevolg.
Opleving
Werd lindyhop rond 2005 nog door een betrekkelijk kleine groep van ongeveer 150 fanatiek e dansers beoefend –die onder meer lindyhopdanser van het eerste uur Frankie Manning voor het geven van workshops naar Nederland haalden – nu zijn dat er aanzienlijk meer. Er zijn verschillendedansscholen die inlindyhop en andere swingdansen zijn gespecialiseerd, zoals Swing-in Utrecht, Lindy Spirit in Amsterdam en North Sea Swing in Den Haag. En in de uitgaanswereld zijn er diverse lindyhopfeesten,zoals de RaZzin’ parties in Amsterdam en de Roffa Swing Salon in Rotterdam.Met live muziek van Gordon Webster and his allstar band, de New Cool Collective en andere bigbands
Voor een volledig overzicht, zie www.lindyhop.nl
Kijk hier naar een video
Linedance
Linedance
Linedance is zoals het woord zelf zegt een dans die wordt uitgevoerd door een groep die opgebouwd is door lijnen van mensen die tegelijkertijd en synchroon dansen. Oorspronkelijk werd dit gedaan onder begeleiding van country maar vandaag de dag worden tal van andere muzieksoorten gebruikt om op te dansen. Een voorstelling die werkelijk alle verbeelding slaat is Lord of the Dance, een linedance opvoering die al jarenlang een enorm succes kent in Europa en daarbuiten. De perfectie in zowel timing als uitvoering van de gehele groep is zo overweldigend dat zij tot op de dag van vandaag nog altijd uitverkochte zalen aantrekken. Zij zijn dan ook vaak het boegbeeld van de linedance.
Linedance is een moderne variatie op de traditionele volksdansen en kenmerkt zich door het dansen op lijnen. Deze lijnen van mensen dansen op dezelfde maat en ritme en proberen synchroon en vloeiend dezelfde bewegingen of afwisselingen van series bewegingen uit te voeren. Vaak bestaan deze reeksen uit traditionele danspasjes, overgenomen uit de volksdansen uit Ierland of de country dansen. De alom bekende Riverdance of Single Waltz zijn hier perfecte voorbeelden van. Doordat deze perfect getimed moeten worden en synchroon uitgevoerd dienen te worden is er enige vorm van groepsgevoel en coördinatie nodig. Vandaar dan ook dat linedance niet alleen fysiek zwaar is maar ook een zekere psychische voorbereiding en paraatheid vergt.
De meeste dansscholen bieden in hun opleidingen linedance als optie aan om samen in een grote groep te kunnen dansen en te werken aan coördinatie tussen alle groepsleden. Dit is niet enkel nuttig voor de linedance groepen maar eveneens voor dansers die vaak in koppel moeten dansen. Zo kan men werken aan het dansen in team en hoeft men niet enkel te leren focussen op zichzelf maar ook op de samenwerking met anderen. Dit is bij linedance een essentiële vaardigheid die ten allen tijde gerespecteerd moet worden. Zo niet, dan is de gehele groep gedoemd te falen en op professioneel niveau wordt dit dan ook zwaar afgestraft.
Linedance
Zoals de naam ‘linedance’al verraadt, is dit een groepsdans in lijnopstelling. Voetenwerk staat centraal en er is weinig tot geen lichamelijk contact tussen de dansers. De groep herhaalt gezamenlijk een sequentie van danspassen en houdt zich hierbij aan een specifiek patroon. Maar vergis je niet, er blijft altijd ruimte over voor individualiteit.
De geschiedenis van linedance
De dansstijl is hoogstwaarschijnlijk op de discovloer geboren in de jaren ’70 van de vorige eeuw. De benaming is pas in de jaren ’80 voor het eerst gebruikt. De vroege vormen van linedance lijken veel op wat we nu onder de stijl verstaan; het enige verschil is dat de dansen in de jaren ’70 nog niet gechoreografeerd werden. In 1980 maakte Jim Ferrazzano de eerste linedance-choreografie, genaamd de Tush Push. In deze periode werden veel volksdansen aangepast en op countrymuziek uitgevoerd. De linedance varianten kregen nieuwe namen als de Charleston Cowboy. Voor de promotie van zijn lied Achy Breaky Heart vroeg Billy Ray Cyrus aan Melanie Greenwood om een dans te choreograferen. Deze video heeft linedance over de hele wereld bekend gemaakt.
De linedance beroemdheid Bill Bader
Een van de bekendste choreografen uit de wereld van linedance is Bill Bader. Bader was er al bij vanaf het prille begin in de disco’s van de vroege jaren ’70. Hij was hoofdjurylid bij veel evenementen en heeft onder andere de linedance-kampioenschappen in Maleisië en Zuid-Afrika georganiseerd. Bader heeft talloze linedance-choreografieën op zijn repertoire staan, zoals de Singapore Swing, waarmee hij een unieke plaats in de danswereld heeft veroverd. Ook is Bader de directeur en oprichter van de Professional Association of Linedancers en heeft hij de Humanitarian Award gewonnen voor zijn prestaties als docent.
Modern
Modern
Modern dansen is een dansstijl die focust op het interpreteren van de eigen dansideeën. Zo probeert men los te breken van de regels die bepaalde dansen opleggen, wat te vergelijken valt met wat gebeurde begin de 20ste eeuw. Men probeerde toen los te breken van de regels en de strikte danspassen die het klassiek ballet oplegden. Zo probeerde men vaker en vaker de eigen dansideeën uit te voeren en brak men los van de klassieke kostumering. Zo trad men vaak op blote voeten op en droeg men kledij die weinig tot niks verhulde van het lichaam.
Het was op die manier dat men probeerde te rebelleren tegen de klassieke dansstijlen. Doordat men losbreekt van de regels en tracht de eigen ideeën toe te passen kan men zich vrij en relaxed begeven op de dansvloer. De eigen interpretatie maakt de kans op plankenvrees of zenuwen vrijwel nihil aangezien men weet dat wat men doet, niet noodzakelijk door iemand anders kan bekritiseerd worden. Wat men doet is geheel door zichzelf en uit zichzelf naar voor gebracht.
De stijl die men gebruikt bij het modern dansen is dan ook niet vastgelegd en varieert van danser tot danser. Bij danslessen van deze danssoort probeert men de leerlingen dan ook aan te sporen om hun gevoelens en stemming te gebruiken bij het uitvoeren en uitvinden van hun eigen danspasjes. Daarom dan ook dat het niet ongewoon is dat de dansers van het modern dansen vaak hun eigen danspasjes gebruiken in plaats van reeds bestaande patronen waarop men kan dansen. Het is vaak een mengeling van de beide die een geheel complete dans tot stand brengen. In tegenstelling tot het ballet waar men probeert zo licht mogelijk te blijken, zodat men als het ware door de lucht kan zoeven en springen, probeert het modern dansen zich te focussen op het gebruik van het lichaamsgewicht om de dans te versterken. Zo zijn vallen met opzet vaak een deel van de dans die men uitvoert. Men breekt los van de verplichte rechte vorm van het lichaam die bij het klassiek ballet zeer typerend is. Moderne dansers zijn daarom niet noodzakelijk tegen het gebruik van klassieke danspassen uit het ballet, maar zijn eerder tegen het verplicht verbruik ervan.
Moderne Dans
De moderne dans is ontstaan in het begin van de twintigste eeuw. Met het begrip modern werd vooral het onderscheid met de klassieke dans, het ballet, aangegeven dat als te formeel en verouderd werd gezien. Binnen de moderne dans staat de danservaring zelf en de innerlijke oorsprong van beweging centraal. Inmiddels heeft de aanduiding ‘modern’ zijn eigenlijke betekenis – eigentijds – verloren. Zo is de ‘moderne’ dans van pionier Martha Graham nu even traditioneel als de techniek van het academische ballet. De opvolger van moderne dans is de postmoderne dans, wat letterlijk betekent: na het moderne. ‘Moderne dans’ is nu een totaal begrip, neem de term dus vooral niet te letterlijk.
Geschiedenis van Moderne Dans
De moderne dans ontwikkelde zich in de eerste helft van de twintigste eeuw zowel in Europa als in de Verenigde Staten. De vernieuwingen in de dans stonden niet op zichzelf. Rond 1900 stond de samenleving voor ingrijpende veranderingen op politiek en sociaal gebied: vrouwen dwongen politieke zeggenschap af, de wetenschap onderging revolutionaire vorderingen met Albert Einstein (1879-1955) en Sigmund Freud (1856-1939), socialisten eisten in het begin van de twintigste eeuw in Europa wetgeving en politieke macht, en de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) eiste miljoenen slachtoffers en vormde een harde breuk met voorgaande tijden. Kunstenaars schilders, architecten, schrijvers, componisten èn choreografen voelden die veranderende mentaliteit feilloos aan. Om hun gedachten en gevoelens tot uitdrukking te brengen, braken ze met de academische traditie en zochten ze naar nieuwe vormen; qua techniek, stijl en thematiek.
Moderne dans in de Verenigde Staten
Door de verschillen in cultuur, politiek en geografie ontstonden er binnen de moderne dans verschillende stijlen. De diversiteit van die stijlen sluit grofweg aan bij de beeldende kunststromingen van het impressionisme en het expressionisme. Eerste generatie Amerikaanse danspionier Isadora Duncan (1877-1927) bijvoorbeeld kan gezien worden als een impressioniste, en tweede generatie pionier Martha Graham (1894-1991) als een expressioniste. Van de diverse moderne dans choreografen is de Amerikaanse Martha Graham de bekendste. In haar moderne dans staat de expressie van persoonlijke emoties centraal die op verhalende wijze door haar verbeeld worden.
Moderne dans in Europa
De moderne dans in Europa haakte daarentegen veel meer in op eigentijdse thema’s zoals oorlog en innerlijke conflicten en werkte dat op abstract-symbolisch wijze uit. Europees moderne dans wordt dan ook duidelijk onderscheiden van Amerikaans moderne dans. Vanwege de radicale verandering in dansstijl en uitdrukking ten opzichte van ballet, is de naam moderne dans nooit veranderd en nog altijd een alledaags begrip.
Moderne dans binnen dansacademies
De ontwikkeling van de moderne dansvorm is vaak ten nauwste verbonden geweest aan een bepaalde persoon. Zo wordt op dansacademies voor de moderne danslessen vaak een onderscheid gemaakt tussen Graham techniek, Limon techniek en Cunningham techniek – respectievelijk vernoemd naar de beroemde Amerikaanse moderne dans choreografen Martha Graham , José Limón en Merce Cunningham. Het gemeenschappelijke kenmerk is dat de moderne danskunstenaars zich niet baseren op de academische ballettechniek. In Europa bieden scholen vaak ook Europees moderne dans technieklessen aan.
Kijken naar Moderne Dans
Het meest revolutionaire aspect van moderne dans is te zien in het dansvocabulaire: moderne dansers willen niet ‘zweven’ als een ballerina of vastgelegde patronen in houding, armbewegingen en passen gebruiken, maar zij staan geaard met beide voeten op de grond en weerhouden zich niet van vloerwerk of van alledaagse bewegingen in hun dans.
Een fundamentele vraag die moderne danskunstenaars bezighoudt is: Wat beweegt ons te bewegen? Voor sommigen ligt het antwoord in het omzetten van gevoelens in beweging. Anderen zien het antwoord in het onderzoeken van de fysieke impulsen van dans: “Waar zit de bewegingsimpuls, de aanzet tot dans? In het bekken, in de ademhaling, in een zenuwknoop, in de verdeling van energie en krachten, in de reactie op zwaartekracht?”
Bij moderne dans zijn torsobewegingen met een aanzet vanuit het fysieke centrum en acties over de grond (vloerwerk) vanzelfsprekend. Iconisch voor moderne dans is Graham’s techniek van ‘contraction’ en ‘release’, oftewel het kernachtig en krachtig samentrekken en ontspannen van spieren rond het bekken. Andere veelvoorkomende kenmerken vanuit de Graham-techniek zijn: spiraaldraai rond de ruggengraat, het flexen (buigend optrekken) van handen en voeten, parallelle beenposities en het gebruik van een diepere laag zoals gevoelsconflicten of maatschappelijke en politieke conflicten.
Moderne dans choreografiëen zijn niet zozeer verhalend, maar eerder symbolisch. Daarmee is sinds de moderne dans een eigen interpretatie van de voorstellingen geoorloofd. Er is niet per se iets (van een verhaal) dat ‘begrepen’ hoeft te worden.
Belangrijke choreografen in de Moderne Dans
Amerikaanse danspioniers
In de Verenigde Staten (en vervolgens ook in Europa) trof je tussen 1890- 1930 de volgende Amerikaanse danspioniers: Francois Delsarte (1811-1871), Loïe Fuller (1862-1928), Isadora Duncan (1877-1927), Ruth st. Denis (1979-1968) en Ted Shawn (1891-1972) (ook samen kortweg Denishawn genoemd). De Amerikaanse moderne dans werd vervolgens pas echt op de kaart gezet door: Martha Graham (1894-1991), Doris Humphrey (1895-1958), José Limón (1908-1972), en Merce Cunningham (1919-2009) (al wordt Cunningham binnen de dansgeschiedenis ook tot de postmoderne dans gerekend).
Europese danspioniers
In Europa brachten de volgende Duitse danspioniers vrijwel gelijktijdig een dansomslag naar het modern dansexpressionisme: Rudolf Laban (1879-1958) (met Émile Jacques-Dalcroze (1865-1950)), Mary Wigman (1886-1973) en Kurt Jooss (1901-1979). Tussen 1920 – 1940 werd deze Ausdruckstanz ook vanuit Nederland beïnvloed door: Corrie Hartong (1906-1991), Gertrud Leistikov (1885-1948) en Yvonne Georgi (1903-1975).
Het expressionistisch danstheater van Pina Bausch (1940-2009) is zowel een voorzetting van de Ausdruckstanz, als een reactie op het postmodernisme. Bausch heeft met haar werk de moderne dansvorm door ontwikkeld tot het neo-expressionisme. Haar invloed reikt tot bekende namen op Nederlandse en Vlaamse bodem, zoals Anne Teresa De keersmaeker (1960) en Conny Janssen (1958). Choreografen zoals Isabelle Beernaert (1973) (bekend van SYTYCD) keren ook vaak terug naar de expressie van een gevoelsinhoud.
Feit
Wie denkt dat dans van hoog niveau alleen ‘jong geleerd, jong gedaan’ is, heeft het mis! Martha Graham wist pas na het zien van een voorstelling van Ruth Saint Denis op 16 jarige leeftijd dat ze een danseres wilde worden. Ondanks dat ze te oud werd gezien om te beginnen met dansen, koos ze toch voor haar dansdroom. Hoewel haar danscarrière pas op 22 jarige leeftijd van start ging, danste Martha Graham door tot op extreem hoge leeftijd (75 jaar!) en creëerde daarbij alle hoofdrollen voor zichzelf.
Paaldansen
Paaldansen
Paaldansen is een combinatie van dans en acrobatiek met dansbewegingen die je uitvoert rond een verticale, stalen paal. Paaldansen wordt vaak gekoppeld aan het stereotype beeld van stripclubs en verleidelijke vrouwen, maar het is wel degelijk ook een sport, één waarbij kracht, lenigheid en uithoudingsvermogen worden getraind.
Ontstaan Paaldansen
Het ontstaan van de dansvorm is terug te koppelen aan twee oosterse dansstijlen die van grote invloed zijn geweest op paaldansen zoals we het nu kennen: Chinese Pole (China) en Mallakhamb (India). Deze landen maakten als eerste gebruik van een paal bij het dansen en benaderden het object ieder op hun eigen manier.
De Chinese dansers gebruikten een paal bekleed met rubber en droegen hiervoor lichaambedekkende kleding om hun grip op de paal te verbeteren. De Indiase variant was oorspronkelijk een manier om worstelaars te trainen: het verhoogde hun snelheid en reflexen en verbeterde hun concentratie en coördinatie. In tegenstelling tot Chinese Pole vertoont Mallakhamb wat kleding betreft een grotere overeenkomst met het hedendaags paaldansen: om hun grip op de gladde houten paal te bevorderen, droegen zij juist minder kleding, vergelijkbaar met yoga-of zwemkleding.
Ontwikkeling Paaldansen
Omdat Canada in 1980 voor het eerst de danspaal in clubs introduceert, wordt paaldansen in toenemende mate gebruikt tijdens stripteaseroutines. Hierdoor is de dansvorm al snel niet meer weg te denken uit de Canadese clubs, en later ook Amerikaanse. Het duurt niet lang of de verleidelijke manier van dansen wint wereldwijd aan populariteit. De eerste paaldanslessen, scholen- en wedstrijden zijn al snel een feit. Ook ontstaat er spoedig erna een nieuwe variant op paaldansen, waarbij het niet gaat om entertainment, maar om een lichamelijke workout.
Nieuwe variant: Paalfitness
Deze nieuwe, sportieve variant wordt ook wel paalfitness genoemd en is bedoeld om kracht en lenigheid op te bouwen door middel van dansoefeningen aan de paal. Uiteindelijk moeten deze oefeningen er, net als bij algemeen paaldansen, sierlijk en vloeiend uitzien. Hierbij is het belangrijk dat je een goede spierbeheersing hebt. Ook werk je door middel van paalfitness aan je conditie, lenigheid en ritmegevoel.
Paaldanslessen- en workshops
Vandaag de dag wordt paaldansen volledig als sport geaccepteerd. Wereldwijd worden er zowel professionele als amateuristische paaldanswedstrijden gehouden die zijn gericht op de sportieve uitvoering van deze dansvorm, en bieden dansscholen- en studio’s lessen aan in paaldansen.
Ondanks onzekerheden – ‘ben ik wel lenig genoeg om te kunnen paaldansen?’ – en vooroordelen zoals de gedachte dat paaldansen iets voor in stripclubs is, groeit de populariteit van de dansvorm. Er worden dan ook steeds vaker paaldansworkshops gegeven, bijvoorbeeld tijdens open dagen van een dansschool.
Op dit moment loopt er vanuit de Internationale Pole Dancing Federation een campagne om paaldansen een officiële plek te geven in de Olympische Spelen in 2016.
Bronnen:
Wikipedia
Impact Sports Academy
Demi Jane
International Pole Dance Fitness Association
Pantomime
Pantomime
Pantomime, of kortweg mime, is naast dans een vorm van visueel theater. De acteurs beelden een situatie of verhaal uit met gebaren, mimiek en lichaamstaal. Mime wordt gebruikt om emoties uit te uitdrukken, handelingen uit te beelden en personages te karakteriseren. Conventionele gebaren nemen hierbij de plaats van woorden in. Soms worden ook geluidseffecten of achtergrondmuziek gebruikt.
Livius Andronicus is de grondlegger van deze techniek. Doorheen de geschiedenis is mime in diverse podiumkunsten gebruikt. Het werd als narratief instrument ontwikkeld in het Engelse theater. Zo zorgde mime voor continuïteit in het toneelstuk Gorboduc (1561) en linkte het scènes in de drama’s van William Shakespeare. Het was ook deel van de in de 16e en 17e eeuw populaire commedia dell’arte. In de 18e eeuw maakten John Weaver en Jean-Georges Noverre mime een belangrijk onderdeel van ballet.In het tijdperk van de stomme film gebruikten onder meer Buster Keaton en Charlie Chaplin mime in hun komedies. Tegenwoordig is mime ook populair als straattheater.
Het woord pantomime komt van het Griekse “παντόμιμος” (pantomimos), een samentrekking van “παντός” (pantos), wat “alles” betekent, en “μῖμος” (mimos), “imitator” of “acteur”.
Riverdance
Riverdance
Riverdance is een dansstijl afkomstig uit Ierland en wordt door velen geassocieerd of zelfs verward met tapdans. Bij deze dansstijl maak je ook ritmische klanken met de schoenen, maar verschilt qua techniek. Ook de culturele achtergrond van riverdance verschilt enorm van tapdance. Riverdance wordt gekenmerkt door de armen die strak en meestal gebald in vuisten naar beneden hangen? en de acrobatische sprongen die je Michael Flatley, misschien wel de bekendste riverdancer ooit altijd ziet maken. Riverdance wordt meestal op traditionele Ierse muziek gedanst.
Waar komt Riverdance vandaan?
Er wordt gezegd dat riverdance zijn roots vindt tijdens de Engelse bezetting rond 1920. Het was toen verboden om te dansen. De Ieren vonden tijdens de bezetting een manier om toch te kunnen dansen zonder dat de Engelsen het door hadden. Zo gingen ze vaak achter ééndelige deuren staan in schuren, waarbij je vanaf buiten gezien de benen niet kan zien. Op deze manier konden de Ieren met hun benen en voeten blijven dansen als ze het bovenlichaam maar zo stijf mogelijk hielden. Dit is een van de theorieën over de oorsprong van deze Ierse dans. Anderen theorieën zeggen bijvoorbeeld dat de monniken van Ierland dansen met de armen te vulgair vonden en dat daarom alleen danspassen met de voeten toestonden.
Ontwikkeling van Riverdance
De grootste ontwikkeling maakte riverdance door in 1984 tijdens het Eurovisie songfestival in Dublin. De riverdance show was geen onderdeel van het festival, maar trad op tijdens een intermezzo in het programma. De show werd met heel veel lof en een staande ovatie ontvangen. Door dit succes besloot de BBC commissie om de voorstelling weer terug te laten keren tijdens de Royal Variety Show later dat jaar. Toen het Eurovisie Songfestival het 50-jarig jubileum vierde, werd de riverdance show vernoemd tot een van de populairste voorstellingen ooit.
Elke dansstijl heeft bijna wel een gezicht waar het aan wordt gekoppeld. Voor riverdance is dat Michael Flatley. Deze Ierse choreograaf maakte de eerste choreografie voor riverdance en was samen met danseres Jean Butler verantwoordelijk voor het grote succes tijdens het Eurovisie Songfestival. De twee maakten daarna samen een volwaardige show van deze intermezzo-act. Na wat onenigheid besloot Flatley op zichzelf een riverdanceshow te maken en in 1996 was daar Lord of the Dance, gevolgd door Feet of Flames in 1998. In 2001 toerde Flatley met zijn show door heel Europa en de Verenigde Staten.
Om riverdance zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor een nieuw publiek, zijn er wel dingen veranderd aan de dansstijl. Naarmate Flatley langer met de stijl bezig was, veranderde hij bepaalde passen en voegde hij nieuwe choreografie toe om het toegankelijker te maken voor een groter publiek. Zo deed hij een riverdance moonwalk tijdens een van zijn Lord of the Dance shows. De traditionele culturele gemeenschap van Ierland was hier minder blij mee omdat het niet trouw zou zijn aan de Ierse cultuur en traditie.
Uitgangspunten van Riverdance
Als je het op tv of op een podium ziet, lijkt het misschien heel makkelijk, maar zoals bij de meeste dansstijlen zit er veel meer achter. Zo zijn er verschillende soorten schoenen: soft shoes en hard shoes. Soft shoes worden meestal gedragen door beginners en hard shoes door de meer gevorderde dansers. Er zijn drie verschillende muzieksoorten waar je tijdens de riverdance op danst en ze hebben allemaal een ander ritme. De gelijkmatige muziek van de Reel, de minder gelijkmatige Jing en de Hornpipe. Deze laatste soort wordt alleen gedanst met hard shoes en bestaat uit zes gelijke maten en twee laatste maten die sneller lijken te gaan. Wie les neemt in riverdance zal langzaam maar zeker al deze muzieksoorten leren beheersen en er vooral zelf plezier van hebben, het belangrijkste van deze Ierse volksdans.
Russisch Ballet
Russisch Ballet
Het Russisch ballet is een kenmerkende vorm van ballet dat zijn oorsprong kent in Rusland, waar het oorspronkelijk diende om de Koninklijke gezelschappen te entertainen. Vanaf het begin van de 19de eeuw opende men echter alle theaterhuizen aan zij die zich een ticket konden veroorloven. Voor de minderbedeelden was er een aparte afdeling met simpele houten banken genaamd de rayok. Dit was voor de personen die zich slechts een enorm goedkoop ticket konden aanschaffen en toch geïnteresseerd waren in het spektakel. Dat het Russisch ballet een rijke geschiedenis heeft is zeker niet te ontkennen. Verschillende Russische balletdansers zijn doorgebroken in de wereld en hebben een ongekende bekendheid verworven. Denk maar aan Paul Gerdt en Avdotia Istomina, die in de wereld van het ballet zeker geen onbekende namen zijn. De methodes die men toepast in het Russisch ballet zijn variërend van school tot school maar in het algemeen gebruikt men vaak de Vaganova-methode, afgeleid van de enorm bekende ballerina Agrippina Vaganova.
De Vaganova-methode bestond er vooral uit dat men elementen samenbracht uit zowel het Frans en Italiaans ballet maar ook uit methodes van het Russisch ballet van andere leraars en dansers. Het is hierdoor dat het een enorm rijke vorm van ballet wordt die zowat het beste neemt uit elke balletvorm van die tijd en deze dan samen combineert tot een haast perfecte methode. Het is door deze methode dat vele ballerina’s en balletdansers wereldberoemd zijn geworden. De eigenschappen en vaardigheden waarop de methode zich focust zijn met name de kracht van de onderrug en de lenigheid van de armen. Verder concentreerde men zich ook vaak op de kracht, flexibiliteit en het uithoudingsvermogen dat men nodig heeft voor het ballet.
Tot op de dag van vandaag wordt deze methode nog toegepast in het Russisch ballet en is het een van de leidinggevende methodes die instaat voor de ontwikkeling van de hedendaagse balletdansers die het Russisch ballet willen beoefenen.
Salsa
Salsa
Salsa is een dansvorm die uitgevonden werd op de Caraïben, met name dan door de Spaanstalige bevolking van de desbetreffende streek. In het algemeen is het een mengeling van tal van andere Afrikaanse en Europese dansen die samen een compleet nieuwe dansstijl vormen. Stijlen die onder andere de basis vormen van de salsa zijn bijvoorbeeld de rumba, de boogaloo, de son, de guaguanco en tal van andere dansen. De naam is afgeleid van het Spaanse woord salsa dat saus betekent. Hierdoor kan er al enige vorm van mengeling zijn, wat natuurlijk de eigenschap is van deze dans, een mengeling van tal van andere dansen. Toch verbindt men deze vertaling niet al te vaak met de dans maar eerder met de muziek, dit is niet noodzakelijk de muziek waarop men de salsa danst.
De stijl van de salsa is met de jaren uitgebreid doordat men steeds vaker nieuwe stijlen inwerkt in de oorspronkelijke stijl. Zowel voor vrouwen als voor mannen is het snelle voetenwerk en het zwoele bewegen van het lichaam een kernonderdeel geworden van de dansstijl. Verder kan men ook gebruik maken van arm- en schouderbewegingen alsook de handen die steeds een belangrijkere rol beginnen te spelen. Men kan uiteraard ook danspassen of stijlen gebruiken van tal van andere danssoorten die makkelijk zouden kunnen ingewerkt worden in een salsadans. De vrijheid die men heeft is quasi onbeperkt, zolang men de zwoelheid van de salsa behoudt is het oké om een nieuwe danspas of techniek in te werken in Uw dans.
In dansscholen is het dan ook een onzeker feit over welke salsa men nu zal beschikken tijdens de lessen. Wetende dat de salsa een enorm vrije dans is die van plaats tot plaats kan verschillen maakt het allemaal een beetje moeilijk maar eveneens ook gemakkelijker omdat men net over die vrijheid beschikt.
De kenmerkende eigenschappen van de salsa zullen hoe dan ook onveranderd blijven, zijnde de voetbewegingen, de lichaamstaal die naar voor wordt geplaatst en natuurlijk de manier waarop de partners elkaar vasthouden. Een doel waar veel salsadansers naar streven is deel te nemen aan de World Salsa Championships in L.A. , Verenigde Staten. Niet enkel om er aan deel te nemen maar gewoon om het spektakel gade te slaan is al genoeg voor bepaalde dansers. Hier zal men de beste koppels van de salsadans uit de wereld aan het werk zien, iets dat natuurlijk onbeschrijflijk mooi is en een onvergetelijke ervaring oplevert.
Salsa
Salsa is de zeer passionele dans met Cubaanse afkomst en wordt vaak genoemd met andere latin dansstijlen als de tango en de paso doble. Maar salsa heeft een hele eigen cultuur, muziek en techniek. De dansstijl komt uit de jaren 20 en wordt bijna altijd met een partner gedaan. Alhoewel er ook vormen zijn als salsa suelta die meer als linedance worden uitgevoerd. Salsa heeft zich vanuit Zuid-Amerika over de hele wereld verspreid.
Geschiedenis van Salsa
Over het ontstaan van de salsa zijn er vele verhalen. De een zegt dat het in de jaren 20 is ontstaan, de ander in de jaren 40 en weer een ander meent dat salsa is ontstaan in de 18de eeuw. De stijl zou een Cubaanse achtergrond hebben, maar voor het eerst gezien zijn tijdens een concert in Venezuela. Zuid-Amerikanen zijn het er in ieder geval over eens dat salsa werkelijk is ontstaan in de arme wijken van de Caraïben. Het werd toen gecommercialiseerd in de Verenigde Staten. De Latino’s hebben er leren dansen op het strand en dankzij de beweging van de golven dansen zij op hun typische ritmische en vibrerende manier. Dit is de algemene opinie van de meeste Latino’s over het ontstaan van de salsa
Soorten Salsa
Er zijn vele verschillende soorten salsa dansstijlen, die allemaal zijn te kenmerken met welk voet voor wordt gedanst en op welke tel. Vroeger werd er in Nederland alleen op de Antilliaanse stijl gedanst, wat altijd met rechtsvoor en op de derde tel gebeurde. Ondertussen zijn er verschillende salsastijlen bijgekomen waarbij er met linksvoor wordt gedanst, zoals: de Cubaanse, casino of LA salsa op de eerste tel, de New-Yorkse salsa op de tweede tel en de son op de vierde tel. Je hebt ook de Colombiaanse salsa waarbij behalve naar voren en achteren ook zijwaarts wordt gedanst.
Kenmerken van Salsa
Salsa is geen statische stijl maar legt de nadruk op beweging. Dat betekent ook dat er geen vaste volgorde is waarin wordt gedanst. De man leidt en bepaalt aan de hand van de muziek de figuren. Ingewikkelde figuren met de armen zijn typisch voor de salsa. De voeten doen alleen de basispas met enkele beperkte varianten. Een set danspassen in een salsadans is onderverdeeld in acht tellen, verdeeld over twee maten van vier tellen. Omdat de 4e en 8e tel vaak een rust is, wordt er vaak op de volgende manier meegeteld: één, twee, drie. Vijf, zes, zeven.
Een salsadanser verandert zijn gewicht door de verplaatsing van de voeten, waarbij het bovenlichaam rechtop blijft. In het midden van het lichaam zitten natuurlijk de heupen, die essentieel zijn voor de salsa en heel wat heen en weer horen te bewegen. Degene die leidt in de salsa gebruikt niet alleen zijn armen om mooie figuren te maken, maar ook om de ander te leiden via signalen. De salsa blijft meestal ook in een lijn met alle andere dansers, in tegenstelling tot sommige andere latin dansstijlen. Salsa wordt gedanst in bars, clubs, restaurants, dansstudio’s, op feestjes en in de buitenlucht. Er zijn over de hele wereld veel salsa workshops en festivals. Bij salsa is het vooral de bedoeling, zoals bij de meeste dansstijlen, dat je zoveel mogelijk plezier hebt in het dansen. Samen of alleen.
Streetdance
Streetdance
Streetdance/ hip-hop is een van de meest populaire dansstijlen die we op de wereld hebben. Je ziet het overal. De bewegingen die gemaakt worden zijn niet zo moeilijk, maar wel altijd stoer. Zet TMF of MTV aan en je weet direct wat we bedoelen.
Het heeft power, is dynamisch en erg trendy. Houd je van R&B, HipHop, Rap en Dance en vind je het leuk om te dansen, dan is deze dansvorm absoluut een aanrader. Leer dansen zoals je favoriete popster dat doet.
Hiphop moet je niet zien als één stijl maar als een hoofdstijl met meerdere substijlen. Denk aan Popping, Locking, Krump, House. Dat alles noemen wij Hiphop. Streetdance is een dansvorm met veel pasjes en armcombinaties. Het verschil tussen Hiphop en Streetdance is dat je met Streetdance meer vaste pasjes hebt en met Hiphop veel vrijer bent in bewegingen.
Tango
Tango
Geschiedenis van Tango
De tango ontstond aan het eind van de negentiende eeuw in de buitenwijken van Buenos Aires. Daar leefden veel immigranten die Europa waren ontvlucht in de hoop in Argentinië een beter bestaan te vinden. De muziek die ontstond was een mix van de Cubaanse habanera, de door Afrikaanse slaven geïntroduceerde candombé en de muziek van de gaucho’s (Argentijnse cowboys). Ook Spaanse en Italiaanse invloeden speelden een grote rol. Door het verlangen van de immigranten-kinderen naar dat verre onbekende vaderland, kreeg de tangomuziek na verloop van tijd een weemoedig karakter.
In eerste instantie werd de muziek gespeeld met gitaar, viool en fluit. Pas later deed de uit Duitsland afkomstige bandoneon zijn intrede. Nu is dit instrument het meest typerend voor tangomuziek.
Componisten van Tango
Bekende componisten van ‘oude’ tangomuziek zijn Osvaldo Pugliese, Juan d’Arienzo, Carlosdi Sarli, Annibal Troilo en Francisco Canaro.
Toen de tango eind jaren vijftig van de vorige eeuw aan populariteit verloor door de opkomst van de jazzmuziek introduceerde Astor Piazzolla de ‘tango nuevo’, een moderne variant van tangomuziek.
Waarschijnlijk kennen de meeste Nederlanders de muziek van Piazzolla van de huwelijksdag van Máxima en Willem-Alexander. Met het nummer ‘Adiós Nonino’ ontlokte bandoneonist Carel Kraayenhof de Argentijnse Máxima een traan.
Tangostijlen
Milonguerostijl
Dit is een ‘gesloten’, intieme manier van dansen waarbij de vrouw de arm om de nek van de man slaat. Deze stijl wordt het meest gedanst in de drukke salons in Buenos Aires. Omdat de bewegingen klein zijn, worden de andere dansers niet gehinderd.
Tango de salon
Dit is een half-open stijl waarbij iets meer ruimte is voor het maken van figuren. Kijk hier voor een voorbeeld.
Tango fantasia
Een open stijl vol met draaien en figuren. Kijk hier voor een voorbeeld
Milonga
Dit is een snelle en zeer ritmische variant van de tango (De term ‘milonga’ betekent ook wel tangosalon). Kijk hier voor een voorbeeld
Tangowals
Een wals-versie van de tango, kijk hier voor een voorbeeld
Met dank aan Tangoschool El Compas
Tapdansen / Tappen
Tapdansen / Tappen
Een van de vroeger enorm bekende dansvormen is het tapdansen. Deze intrigerende dansvorm wordt gekenmerkt door een klepperend geluid dat geproduceerd wordt wanneer de danser met zijn schoenen op een harde ondergrond tapt. Het schoeisel dat een tapdanser gebruikt is een paar schoenen dat onderaan de zool een metalen tap bevat die bij aanraking met een harde ondergrond of vloer een luid tappend of klepperend geluid maakt. Door het handig toepassen van deze geluiden op een bepaald ritme kan men als het ware hele liederen dansen, zij het dan enkel het percussiegedeelte. Het is een enorm leuke soort dans om te bekijken en te beluisteren en wordt vandaag de dag nog altijd aangeleerd en aangeboden in bepaalde dansscholen. Het is echter een dans die niet te onderschatten valt, aangezien men over een goed uithoudingsvermogen moet beschikken om een uur lang, of zelfs langer, te kunnen staan tappen op een podium.
Er zijn in het algemeen twee stijlen van tapdansen die men kan aanleren. De eerste daarvan is de klassieke tapdans, waarbij men niet enkel de voeten gebruikt maar ook de armen en het bovenlichaam om balletbewegingen toe te voegen aan de dans. Zo is er niet enkel de focus op voeten maar ook een deel gracieuze bewegingen die vaak een enorm mooi beeld opleveren in combinatie met het tappende geluid. De tweede stijl is de meer bekende stijl die men waarschijnlijk al meer dan eens op de televisie heeft gezien, namelijk de hoefstijl. Bij de hoefstijl ligt de nadruk sterk op de voeten, als het ware alleen op de voeten, aangezien men hier weinig tot geen beweging merkt in het bovenlichaam of de armen. Men tracht hier werkelijk elk deel van de voetzool te gebruiken om alle soorten geluiden te creëren die een drumstel zou kunnen voortbrengen.
Een erg populaire vorm van tapdansen die internationaal bekend is, is de Riverdance, die gedanst wordt op Ierse folkmuziek en eigenlijk een combinatie is van linedance en tapdansen.
Tapdans
Tapdansen is een dansvorm waarbij je ritmische klanken maakt met je voeten, door het gebruik van de metalen plaatjes onder de hak en de teen van de schoen. Het geluid dat hierdoor ontstaat heeft dan ook wat weg van een percussie-instrument.
Er zijn twee hoofdvormen wat betreft tapdans: de rhythm (jazz) tap en de Broadway tap. In rhythm tap staat de muziek die je creëert door de tapdans centaal. Bij de Broadway tap gaat het juist meer om de dans zelf en nemen de armen ook een grotere rol in. Deze vorm wordt dan ook vaker gebruikt in het muziektheater.
Verder is er nog de stijl soft-shoe-dansen, een vorm waarbij geen metalen plaatjes onder de schoen gebruikt worden. Met deze variant wordt vaker met de voet gegleden dan in de andere tapvormen. Soms wordt er zand op de vloer uitgestrooid zodat het glijden van de voet beter te horen is.
Ontstaan van Tapdans
Tapdans is ontstaan tijdens de 17e en 18e eeuw, toen er grote aantallen zwarte slaven naar Amerika werden gehaald. Hun culturele en religieuze vormen van expressie werden daar onderdrukt. Luid zingen en dansen werd niet toegestaan. Er was namelijk een kans dat de slaven geheime berichten naar elkaar zonden, misschien zelfs om een opstand te plannen, zo dachten de slavendrijvers. Maar de Afro-Amerikanen lieten zich niet uit het veld slaan: ze pasten hun uitbundige gewoontes aan en maakten tijdens het dansen zachtere tikken.
In de jaren erna is tapdans beïnvloedt door allerlei dansvormen. Rond 1850 combineerden dansers de Afrikaanse Jubadans, de Engelse klompendans en de Ierse stepdans. De dansstijl die hieruit voortkwam wordt tegenwoordig beschouwd als de moderne vorm van tapdans.
William Henry Lane
De eerste stijl die tapdans in zich op nam was die van William Henry Lane, ook wel bekend als Juba. Hij wordt vaak de ‘uitvinder van de tapdans’ genoemd en was één van de eerste bekende ritmische dansers, met een unieke dansstijl die veel bekendheid verwierf in 1840. In zijn stijl verwerkte Lane Afrikaanse danspasjes, knipte hij met zijn vingers, klapte in zijn handen, schuifelde, sprong en gleed hij. Zijn dans bevatte percussie-elementen, was variërend in tempo, soms bliksemsnel, maar bovenal expressief: een stijl zoals nog nooit gezien was.
Ook was Lane één van de weinige zwarte entertainers die solo optrad naast blanken tijdens minstrel shows. Tijdens deze shows maakten blanke en zwarte entertainers Afro-Amerikanen belachelijk door op te treden met zwarte gezichtsschmink. Hierbij namen ze ook de manier van tapdansen op de hak door er stepdansen in te verwerken. Hierdoor is de tapdans ook beïnvloed door het Ierse stepdansen.
Vaudeville
Naarmate de minstrel shows in populariteit afnamen, verschoof het tapdansen naar het Vaudeville podium, waar onder andere muzikanten, dansers, acrobaten en goochelaars voor entertainment zorgden. Het was in deze periode (1919) dat het beroemde koppel Buck and Bubbles bekender werd: met John “Bubbles” Sublett die tapdanste en Ford “Buck” Washington die de muziek op de piano verzorgde. In één van hun optredens, The Class Act genaamd, droegen de heren een smoking, wat sindsdien is opgepakt als kenmerk van de tapdans.
Invloed Tapdans
Vandaag de dag wordt tapdans steeds populairder, bij volwassenen maar ook bij kinderen. Dit is onder andere gekomen door theatershows en tv-programma’s. Kijk bijvoorbeeld naar de theatershow Riverdance, waar de traditionele Ierse stepdance wordt gedanst in combinatie met tapdans, ballet en jazzdans.
Voor de jongere generatie kun je denken aan Ralph Mackenbach – winnaar van het Eurovisiesongfestival 2009 – met zijn lied over tapdansen en aan musicals als Billy Elliot, waarin tapdans een belangrijk onderdeel is van de show.
Tegenwoordig wordt tapdans met allerlei muziekstijlen gecombineerd, zoals hiphop, funk en latin. Verder hebben artiesten als Gregory Hines – door velen beschouwd als de beste tapdanser van zijn generatie -, Savion Glover en Peter Kuit ervoor gezorgd dat de tapdans vandaag de dag fris en levendig blijft.
Bronnen:
Feet Beats
Wikipedia (NL)
Wikipedia (EN)
Urban Dance
Urban dance
Urban dance is een dansstijl die opkwam begin vorige eeuw in grote wereldsteden zoals New York. Het is feitelijk een verzamelnaam voor verschillende dansvormen uit een straatcultuur. Breakdance en streetdance zijn onderdeel van de hiphopcultuur, waar ook rappen, graffiti spuiten en dj’en toe behoren. Streetdance wordt soms ook hiphop genoemd. Er komen nog regelmatig nieuwe stijlen bij uit wereldsteden waar een straatcultuur eveneens opbloeit. Jazzdans en urban dance hebben veel overeenkomsten. Beide stijlen ontstonden op straat en beide hebben een Afro-Amerikaanse achtergrond.
Geschiedenis van Urban Dance
In de loop van de jaren zeventig hadden zich zowel aan de westkust als de oostkust van Amerika, onafhankelijk van elkaar, de eerste vormen van urban dance ontwikkeld. In Californië (westkust), waar de funkcultuur overheerste, ontwikkelden zich popping, locking en boogaloo. In New York (oostkust) ontwikkelde zich breakdance dat gedanst werd op funk- en hiphopmuziek.
Breakdance
Op de hoeken van de straten in de Bronx (New York) vormden zich groepen, zogenoemde dance gangs. In dance battles overtroffen ze elkaar met staccatoachtige, acrobatische bewegingen. De jongeren in New York begonnen deze dans B-Boy te noemen. Het was het begin van de breakdance zoals we die nu kennen. De Afrikaanse invloed zie je terug in het ritme en in het dansen in een cirkel met een solist in het midden. Door de popcultuur in de jaren tachtig en MTV vond breakdance zijn weg naar de rest van de wereld als een nieuw cultureel fenomeen.
Popping & Locking
In Fresno, Californië, ontstond in 1978 de groep The Electric Boogaloos. Deze groep mixte de Californische funkdansstijlen tot de zogenoemde boogaloo style. Boogaloo is een funky dansstijl die vloeiende bewegingen gebruikt door het hele lichaam. Boogaloo gebruikt veel ruimte van het podium door het gebruik van Walkouts of andere overgangen om van de ene naar de andere plek te komen. Toen de groep mocht optreden in het populaire tv-programma Soultrain namen de New Yorkers dit over en noemden het Electric Boogie, terwijl dansers in Los Angeles het Popping and Locking noemen. Al snel werd er aan de Electric Boogie een extra move toegevoegd, de zogenoemde The Back Float, beter bekend als de Moonwalk.
Streetdance
Naast de populaire hiphop en breakdance bestaat urban dance ook uit andere stijlen. De popmuziek heeft hier een belangrijke rol in gespeeld. In de jaren tachtig toonden artiesten als Madonna, Michael Jackson, Janet Jackson en Paula Abdul hun moves die zeer populair waren bij jongeren. Veelal bestond die dansstijl uit een mix van jazzdans en elementen uit de Afro-Amerikaanse straatcultuur. Het voorbeeld van deze artiesten leidde ertoe dat vele mensen naar de plaatselijke dansschool renden om dansles te volgen. In de jaren negentig kregen die lessen veelal de naam streetdance of videoclipdans.
Van popcultuur naar het theater
Ondertussen is urban dance niet meer alleen van de straat. Urban heeft ook zijn weg naar het theater gevonden. Daar gaat het niet alleen om de tricks en coole moves; urban dance wordt daar ook vaak gecombineerd met theaterdans, zoals moderne dans. Het is een soortgelijke ontwikkeling die de jazzdans (modern-jazz) ook heeft doorgemaakt: van de straat naar het theater. Lyrical hiphop heeft zich ook zo ontwikkeld en is vooral bekend geworden door het tv-programma So You Think You Can Dance. In het Nederlandse theater is urban dance te zien in de dansvoorstellingen van Ish en Danstheater Aya. Er zijn ook jaarlijks kampioenschappen breakdance in Nederland.
Urban Dance pioniers
Tegenwoordig komt hiphop regelmatig negatief in de media door de gangster raps en gangsterwars en dat terwijl de hiphop in de jaren zeventig begon met artiesten die positief in het leven stonden en sociaal, maatschappelijk begaan waren. Die pioniers waren DJ Kool Hurc, Afrika Bambaataa en Grandmaster Flash. Zangers James Brown (1933-2006) en Michael Jackson (1959-2009) vormden grote inspiratiebronnen voor de urban dance.
DJ Kool Hurc
Clive Campbell, alias DJ Kool Hurc, was een van de eersten die het zogenoemde scratchen (het ritmisch heen en weer bewegen van een vinyl plaat) toepaste. Op deze muziek excelleerden de straatdansers vol overgave met hun acrobatische moves, die geïnspireerd waren door onder andere de Nicolas Brothers uit de jaren twintig. Het door DJ Kool Hurcs zelf georganiseerde Back To School Jam in de Bronx inspireerde vele anderen tot het organiseren van Block Party’s (wijkfeesten), waaronder DJ en scratcher Afrika Bambaataa.
Afrika Bambaataa
Afrika Bambaataa, geboren in 1957 als Kevin Donovan, stond bekend als een van de beste dj’s in zijn scene. Hij gaf de muziek, rap en dans de naam hiphop. Als Bambaataa probeerde hij met zijn leidende rol een positief effect op de samenleving te hebben. Dit leidde onder andere tot de oprichting van The Organization (later The Zulu Nation), een groep die bestond uit politiek bewuste kunstenaars. Hieruit is begin jaren tachtig de invloedrijke breakdancegroep The Rock Steady Crew geformeerd.
Grandmaster Flash
Grandmaster Flash is de artiestennaam van Joseph Saddler (Barbados, 1958). Grandmaster Flash was pionier in het entertainen als dj, want hij haalde tijdens het draaien allerlei stunts uit, zoals achterstevoren achter zijn dj-set staan en dan de platen achter zijn rug scratchen. Zijn hit The Message (1982), waarin over het zware leven in de getto’s gerapt wordt, wordt door velen gezien als de eerste hiphopplaat met een sterk sociale boodschap.
Volksdans
Volksdansen
Volksdansen is de benaming voor iedere traditionele dans die uitgevoerd wordt en eigen is aan een bepaalde streek of land. Het is natuurlijk vanzelfsprekend dat deze gedanst wordt op traditionele liederen en muziek, zijnde de volksmuziek. In België en Nederland zijn deze dansen zeker niet uitgestorven en worden ze in bepaalde dorpen nog uitgevoerd op lokale feesten. Met name in Vlaanderen is de volksdans nog een gebruikelijk gebeuren dat de hele gemeenschap van een bepaalde streek of regio bijeenbrengt in een gezellige en traditionele sfeer. Dit was dan ook de oorspronkelijke bedoeling van deze dansstijl. Het is al sinds de Middeleeuwen een gebruik dat men toepaste tijdens lokale feesten, zijnde ofwel voor de lokale vorst, zij het voor een feestdag uit die regio.
Vandaag de dag zijn volksdansen nog altijd deel van het aanbod dat door dansscholen wordt aangeboden. Hierin bestaan dan ook enorm ruime categorieën die zich strekken van Europese volksdansen tot lokale volksdansen, maar ook tot Afrikaanse volksdansen en Aziatische dansen. Hoe dan ook is de volksdans een traditioneel gebeuren die zeker overgeleverd kan worden aan de jeugd. Een niet te vergeten bekende dansgroep die al jaren optreedt en een enorm succes kent is Lord of the Dance, onder begeleiding van Michael Flatley. Deze kenmerkt zich door het uitvoeren van volksdansen en dergelijke met rijen van mensen. Zij voeren dan ook de linedance uit, een moderne variant van de volksdans die een enorm succes kent, mede door de shows die Flatley heeft georganiseerd en gechoreografeerd.
De stijl van het volksdansen is afhankelijk en verschillend van regio tot regio. Het is hoe dan ook leuk om, alvorens zich in te schrijven voor een bepaalde soort, zich op de hoogte te brengen van de bewegingen en dergelijke. Zo kan men van elke danssoort wel een goed beeld krijgen van het verloop van de lessen en welke bewegingen men hierdoor zal kunnen aanleren en aanwenden tijdens een opvoering. Vrijwel elk dorp zal een lokale groepering hebben die deze volksdansen coördineert op festiviteiten in de regio.
Volksdans
Volksdans is een verzamelnaam voor dansen die gebaseerd zijn op etnische muziek van diverse landen. Een andere verzamelnaam is werelddans. Het is een gemeenschapsdans, wat wil zeggen dat het om dansen gaat waarin de waarden en belangen van een bepaalde gemeenschap geuit worden.
In volksdans gaat het meestal om traditionele dansen uit een bepaalde streek of land. De muziek komt uit dezelfde streek en is onlosmakelijk verbonden met de dans. Kenmerkend zijn de vaak aparte mannen – en vrouwenrollen, en de specifieke passen en patronen die bij een bepaalde cultuur horen. Voorbeelden zijn: Armeense dansen, Bulgaarse dansen, Israëlische dansen. Meestal zijn dat traditionele dansen, maar het kunnen ook moderne volksdansen zijn. Tegenwoordig worden er ook nieuwe volksdansen gemaakt met patronen en bewegingen uit de traditionele dansen. Zo kan line-dans worden gezien als een moderne volksdans.
Werelddans
Werelddans
Werelddans behoort tot de cultuur van een bepaald volk, een bepaalde streek of land.
Daar vallen alle dansen onder die vanuit het Westen als ‘exotisch’ worden gezien, bijvoorbeeld: flamenco (Spanje), tango (Argentinië), salsa (Cuba), Balkan- en Roma (zigeuner)dansen (Oost-Europa), kathak, bharata natyam (India), Balinese dansen (Indonesië), Aboriginaldansen (Australië), butôh (Japan), Afrikaanse dans, enzovoort.
Wanneer je in het Westen een willekeurig dansgeschiedenisboek openslaat kan je uitgebreid lezen over het ontstaan, de geschiedenis en kenmerken van de belangrijkste westerse (theater-) dansen. Daarnaast zijn er natuurlijk veel meer danssoorten, zowel westerse als niet-westerse danstradities. Er zijn danssoorten die al duizenden jaren oud zijn, zoals de Indiase tempeldans of Japanse hofdans. Ook Afrika en Zuid-Amerika kennen een eeuwenoude danstraditie. Elke werelddans heeft zijn eigen oorsprong en functie; bij een tempeldans is die functie en oorsprong anders dan bij een flamenco of een regendans. Er zijn werelddansgroepen die voorstellingen geven. Ze vertellen een verhaal, gaan over een emotie of hebben een boodschap voor het publiek. Net zoals bij klassiek ballet, moderne dans of urban dance kennen deze dansvormen een specifieke taal, een eigen uitdrukkingsvorm en unieke danstechniek.
Kenmerken Werelddans
- beïnvloed door klimaat, geografische ligging en religie
- specifieke bewegingen, kleding/kostuum en muziek behorende bij culturele herkomst
- specifieke groepsopstellingen zoals kring, rij
- gemeenschapsdans (groepsdans) gericht op het samen dansen: een sociale functie
- aparte vrouwen- en mannenrollen
- sterke relatie tussen de dans en de muziek.
Zumba
Zumba
Zumba is een vorm van dans die gebruikt wordt als fitnessmethode. Het is gebaseerd op de Latin dans en de naam is afgeleid van het Colombiaanse woord voor het snel bewegen en zich amuseren. Doordat er op latinomuziek wordt gedanst met een hoog tempo en tegelijkertijd aan cardiovasculaire oefeningen wordt gedaan is het een effectieve manier van fitness in combinatie met dansen. Het voorbije jaar is deze danssoort doorgebroken in tal van danscentra, gewoonweg omdat het een unieke maar enorm leuke ervaring is die niet alleen goed is voor de conditie maar ook voor de gezondheid. Doordat latinomuziek afwisselende en gevarieerde tempo’s heeft is het een perfecte manier om het hart te trainen door middel van deze intervallen.
De dansstijl bij Zumba is enorm makkelijk te volgen en aan te leren. Het is een combinatie van een hele reeks makkelijke danspasjes uit verschillende danssoorten die in een geheel een leuke maar effectieve training opbouwen. Doordat de dansers vaak vergeten dat ze eigenlijk bezig zijn met een fitnessoefening doordat ze zich te pletter plezieren door de leuke en aanstekelijke danspassen, hebben ze onbewust zin om langer en meer te dansen. Hierdoor kunnen danssessies gevormd worden die eigenlijk begonnen zijn als fitnesstraining. Het feit dat men dit onbewust doet leidt tot het onbewust meer verbranden van calorieën dan men eigenlijk van plan was. Als onderdeel van een dieetprogramma is dit een zeer effectieve manier om makkelijk, snel en op een leuke manier gewicht te verliezen.
De zumbalessen duren gemiddeld een uur en gebruiken danspasjes van dansstijlen zoals onder andere salsa, flamenco, rumba en de mambo. Door de combinatie van al deze dansstijlen en nog veel meer wordt niet alleen een leuke cardiovasculaire training opgebouwd maar ook een handige manier om het lichaam te schapen. Afhankelijk van de leraar of begeleider kunnen er ook buikdansoefeningen plaatsvinden die de buikstreek trainen en verstevigen. Het is dus vanzelfsprekend dat wanneer U zich thuis voelt in een omgeving waar niet alleen gedanst maar ook getraind wordt op muziek die varieert van tempo maar tevens nog eens aanstekelijk werkt, dat Zumba een leuke optie is die U vast en zeker moet overwegen. De sessies die U kan bijwonen in tal van danscentra zijn helemaal niet duur en vandaag de dag zijn er eveneens dvd’s beschikbaar in de winkel die U thuis een hele Zumbasessie kunnen gunnen. Het is aan U de keuze, maar in het algemeen overweegt men de danssessies in groep, aangezien men dan ook het sociale contact geniet.
Zumba maakt gebruik van muziek en dans. Verschillende latijnse dansen staan aan de basis van Zumba, zoals bijvoorbeeld samba, rumba, flamenco en nog vele andere dansen. Het voordeel van het gebruik van deze dansen is dat het hele lichaam beweegt. En dat is juist wat Zumba zo interessant maakt. De dansen zijn gemakkelijk te volgen, omdat het een vereenvoudiging van verschillende Latin Dance varianten is. Zumba verstevigd de spieren in je lichaam. Door de opzet wordt tijdens de “workout” je hele lichaam getraind.